Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

Ταξίδι....

...από τη Δύση στο Βορρά κι από εκεί ξανά πίσω.
Πίσω... εκεί που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένα σπίτι. Δεν υπάρχει τίποτα όμως. Και δεν θυμάμαι κανένα σπίτι...

Στους δρόμους λοιπόν...
Ταξίδι προς αναζήτηση κάτι αόριστου και απροσδιόριστου.
Αρκεί να αισθάνεσαι να σε καλεί η σειρήνα ενός νέου Έρωτα. Ή ακόμα και το σταθερό τραγούδι της Φιλίας...
Σε κάθε περίπτωση, βλέπεις ένα αμυδρό φως πέρα στον ορίζοντα.
Μοιάζει με φάρο που στέκεται μονάχος πάνω σε γκρίζο βράχο στη μέση της θάλασσας, να τον τρων τα κύματα και η βροχή.
Είναι εκεί όμως κάθε στιγμή, να σου δείχνει τον δρόμο, σαν μπούσουλας...


Είναι η φιλία ένας άξιος λόγος για να κάνεις την ζωή σου ταξίδι;;;

(Αλκίνοος Ιωαννίδης- Ταξίδι)

Μα εγώ θα κάνω ταξίδι τη ζωή μου
Αγάπη ακριβή μου για να 'ρθω να σε βρω
Μέσα στ' αστέρια σαν φως θα ταξιδέψω
Σαν άστρο θα πέσω για να 'ρθω να σε βρω

7 βρηκαν το κλειδι:

gregory είπε...

οσα ταξιδια και να κανης...ποτε δε θα βρης αυτο που θελης...γιατι ειναι μεσα σου και και τοσο μακρυα...διπλα σου......βρεστο και φυγετε ...για μεγαλα και κοντινα ταξιδια ΜΑΖΙ...

jacki είπε...

Η πραγματική φιλία αξίζει τον κόπο να κάνεις τη ζωή σου ταξίδι. Και η ζωή είναι ένα ρίσκο. Μερικές φορές κάνουμε πράγματα που τελικά δεν άξιζαν και μετά το μετανιώνουμε...αλλά έτσι είναι η ζωή.
Καλημέρα.

pafa64 είπε...

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερος λόγος
για το ταξίδι ...

αφηγήτρια είπε...

...ένα ταξιδι είναι από μόνο του μια αιτία... μια περιουσία που ποτέ δε χάνεται, μια σπουδή στον εαυτό σου και στους άλλους...
...ένα ταξίδι είναι ένας άξιος λόγος από μόνο του, για ένα φίλο είναι κάτι ακόμη περισσότερο...

lakis είπε...

Πολλά ταξίδια αξίζει η φιλία. Ακόμη περισσότερα ο έρωτας. Αμέτρητα η αναζήτηση του είναι...

Ανώνυμος είπε...

Θα σου αφιερώσω ένα τραγουδάκι που σου ταιριάζει πιστέυω

Μόχα
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης

Κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα
και τα νησιά μας χαιρετούσαν μεθυσμένα
Μας τραγουδούσανε πουλιά παραδεισένια
ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία...

Μα ξεχαστήκαμε και βγήκαμε απ' το χάρτη
και άρχισε η νύχτα πάλι νύχτα να ζητάει
Κάποιον να πάρει αγκαλιά, να του μιλάει
τον πιο μικρό, τον πιο αθώο ναύτη...

Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός, Μόχα ο πνιγμένος
Μόχα, αυτός που όσο και αν πιεί πια δε μεθάει
Μες το λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος
Μόχα, αυτός που όλο τα κύματα κοιτάει...

Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος
Μόχα, αυτός που τον ξεχώρισε η Μοίρα
Τρέχει απ' τα μάτια του η σκουριά και η αλμύρα
Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...

Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια
θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη
Θα 'ρχεται 'κείνο το κορίτσι να ξαπλώνει
πάνω στην άμμο και θα τραγουδάει τάχα...

Ότι θα έρθω από μακριά και 'γώ σε λίγο,
ότι θα μείνουμε εκεί μαζί για πάντα
Αντίο θάλασσες και κύματα σαράντα,
θα λέω ψέματα πως δε θα ξαναφύγω...

Έρχεται ο Μόχα ο τρελός πάλι χαμένος,
κοιτάει τις άγκυρες και όλο φωνάζει "βίρα!"
Μέσ' στο λιμάνι τριγυρνάνει μαγεμένος
Μόχα, η σκουριά η σκουριά και η αλμύρα...

Φιλιά πολλά απο ένα παιδί της πλατείας

aggelika είπε...

gregory,
δύσκολο αυτό! Και απαιτεί ένα ακόμα πιο δύσκολο ταξίδι προς τα μέσα...

jacki,
προσπαθώ όσο μπορώ να μην μετανιώνω για τίποτα. Κάπου το καταφέρνω, κάπου αλλού όχι. Ένα ταξίδι είναι κι αυτό!

pafa64,
συμφωνώ! Κι ούτε πολύ σκέψη χρειάζεται, γιατί η πολύ σκέψη σκοτώνει!

αφηγήτρια,
έχεις δίκιο! Τα ταξίδια κρύβουν μέσα τους τεράστια μαγεία. Μακάρι να μπορούσαμε πάντα να την ανακαλύψουμε!

λάκη φουρουκλά,
ίσως επειδή και η ζωή από μόνη της να είναι ένα ταξίδι!

παιδί της πλατείας,
ευχαριστώ πολύ για το τραγούδι! Δεν ξέρω αν μου ταιριάζει, το σίγουρο είναι ότι μου αρέσει, και αυτό πιστεύω ότι αρκεί!!!