Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

Soul to squeeze

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

Στιγμές...


Είναι κάποιες στιγμές που θέλεις να μείνεις μόνος σου. Ξεσπάς στους άλλους κι ας μην φταίνε, φέρεσαι παράξενα, εγωιστικά, δεν θες κανέναν δίπλα σου, ούτε κι αυτόν που μπορεί να σε βοηθήσει...

Είναι κάποιες στιγμές που θες να βγεις έξω, να φωνάξεις. Να πεις στους κοντινούς σου ότι τους αγαπάς. Βλέπεις τον ήλιο να γελάει. Κανείς δεν είναι όμως εκεί να τον δει μαζί σου...

Είναι στιγμές που θέλεις να πέσεις πολύ χαμηλά, όσο πιο κάτω γίνεται, μόνο και μόνο για να ξανασηκωθείς, βασισμένος στις δικές σου τις δυνάμεις να δημιουργήσεις έναν νέο Άνθρωπο

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007

November rain....

Τριαντάφυλλα έχουμε...


...και σε σκηνικό βρεγμένου Νοέμβρη!

Τα όπλα μας λείπουν...

...και τι όπλα... ΚΑΝΟΝΙΑ!!!

Η αδυναμία μου...





.....I know it's hard to keep an open heart
When even friends seem out to harm you
But if you could heal a broken heart
Wouldn't time be out to charm you.....


....So never mind the darkness
We still can find a way
'Cause nothin' lasts forever
Even cold November rain.....

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

"θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια....."


- Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ' αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό για να σου δείξω που βρίσκεται. Έτσι είναι καλύτερα. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ' αστέρια. Τότε, θα σ' αρέσει να κοιτάζεις όλα τα αστέρια... Όλα θα είναι φίλοι σου. Κι ύστερα, θα 'θελα να σου κάνω ένα δώρο...

Γέλασε πάλι.

-Α! μικρό μου ανθρωπάκι, μικρό μου ανθρωπάκι, μου αρέσει να σ' ακούω να γελάς!

- Ακριβώς αυτό θα 'ναι το δώρο μου... αυτό θα 'ναι όπως με το νερό...

- Τι θέλεις να πεις;

- Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει...

- Τι θέλεις να πεις;

- Αφού εγώ θα 'μαι σ' ένα απ' αυτά, κι αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!

Και γέλασε πάλι.

- Κι όταν θα 'χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγοριέται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος που μ' έχεις γνωρίσει.

Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ' ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση... Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ' αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ πονηρό παιχνίδι... Και γέλασε ξανά.

Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ, Ο μικρός πρίγκιπας


Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

Αμνησία


Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω
δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω
δεν μ' ανατριχιάζουν πια

γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία

δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά

γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει
και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει

θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω

Αμνησία, Τρύπες

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Αν...


If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or, being lied about, don’t deal in lies,
Or, being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise;

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with triumph and disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you’ve spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to broken,
And stoop and build ’em up with wornout tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: «Hold on!»

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings - nor lose the common touch;
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
And - which is more - you’ll be a Man my son!

If, Rydyard Kipling

Από μια φίλη..

Και η μετάφραση:

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου
όταν οι άλλοι την χάνουν τη δική τους
και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη
και την αιτία της αδυναμίας τους

Αν έχεις πίστη στον εαυτο σού,
όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα
και δεν σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις
χωρίς να σε κουράζει η αναμονή,
ή όταν διαδίδουν ψέμματα για σένα
να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος
να μην αφήνεις το μίσος να σε καταλάβει
κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός
μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια

Αν ονειρεύεσαι είσαι ικανός
δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων

Αν μπορείς να σκέφτεσαι, αλλά όχι
για χάρη της δικής σου της σκέψης

Αν να δέχεσαι μπορείς Θρίαμβο και Όλεθρο το ίδιο
και να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις
ακούγοντας την αλήθεια που συ είπες
να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη από πονηρούς
που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν αφελείς
ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή
σπασμένα να κείτονατι και παραπεταμένα
και να τα φτιάχνεις εξαρχής με εργαλεία φθαρμένα

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα
να τα παίζεις κορώνα - γράμματα με μιας
να χάνεις κι από την αρχή να ξεκινάς
χωρίς να μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν

Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς
να σε υπηρετούν ακόμα και όταν έχεις καταρρεύσει
και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου
τίποτε πέρα από τη θέλησή που τους λέει "Βαστάτε!"

Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες
κι όμως να κρατάς την αρετή σου
ή να περπατάς με κυβερνήτες
κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου

Αν ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν
μα ούτε και οι κοντινότεροι φίλοι

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα
και κανείς πιο πολύ από τους άλλους

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου
με εικοσιτέσσερις ώρες αξίας ζωής
τότε δική σου θα είναι όλη η Γη
με όλα τα αγαθά της κι ακόμη
αληθινά θα είσαι Ανθρωπος παιδί μου

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

Όνειρα ξανά....


Ό,τι δεν βρήκα στην πραγματικότητα, το αναζήτησα στα όνειρα και στον ύπνο. Και αυτά μου έδωσαν απλόχερα ότι τους ζήτησα...
Πολλοί με έχουν κατηγορήσει ότι είμαι υπερβολικά ονειροπόλα, ότι δεν πατώ στη γη, ότι βρίσκομαι συνεχώς στον κόσμο μου. Συνήθως εμμέσως βέβαια, αλλά είμαι σε θέση να καταλάβω πότε με ειρωνεύεται κάποιος και πότε όχι. Η απάντηση μου σε όλους αυτούς είναι η περιφρόνηση. Γιατί για μένα... δεν υφίσταται άνθρωπος χωρίς όνειρα!!!
Δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιοι άνθρωποι αφήνονται στην πραγματικότητα και στην δίνη των γεγονότων. Αποκαλούν τους εαυτούς τους "ρεαλιστές" και δέχονται τη ζωή όπως είναι και δεν παλεύουν καθόλου για να την αλλάξουν.
Δεν ξέρω αν έχω δίκιο ή άδικο, δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Αυτό που ξέρω είναι ότι έτσι έχω μάθει να ζω, παρέα με το όνειρο. Και θα παλεύω όσο μπορώ να γίνουν τα όνειρα μου πραγματικότητα.

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

My name is Brazil!

Μετά από πρόσκληση του desa...

...πρέπει να γράψω από που εμπνεύστηκα το όνομα του blog και το nickname μου. Το ψευδώνυμο δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο, μόνο το όνομα μου σε μια πιο γερμανική έκδοση! Πίσω από το όνομα του blog όμως κρύβεται το όνειρο μιας ζωής...





...και αυτό είναι φυσικά ένα ταξίδι στην Βραζιλία! Προς το παρόν βέβαια αυτή η επιθυμία είναι ακόμα στο στάδιο του ονείρου! Γι' αυτό και ο τίτλος -->Dreaming Brazil<--!! Η ψύχωση για την Βραζιλία δημιουργήθηκε σταδιακά. Αρχικά από το ποδόσφαιρο, είμαι φανατική εθνική Βραζιλίας!! Σιγά σιγά άρχισα να ασχολούμαι όλο και πιο πολύ με την Βραζιλία, με τα τοπία, τους ανθρώπους... Και φυσικά μαγεύτηκα! Σε συνδυασμό με την αγάπη μου για τα ταξίδια γενικά, δημιούργησε το τέλειο όνειρο! Ελπίζω μόνο να μην μείνει όνειρο!!
Σε όλη αυτή την ιστορία έμπλεξα και τον πατέρα μου!! Γιατί με ποιον θα πάω Βραζιλία, αν ποτέ πάω?? Λέμε λοιπόν (στα όνειρα πάντα!) να πάμε Βραζιλία το 2014, όταν θα γίνεται το Μουντιάλ εκεί! Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια δηλαδή!!

Αχ... όνειρα, όνειρα....

Πετάω το μπαλάκι στους...
"dazed & confused", love & poison, apsoy, melina...
και σε όποιον άλλο θέλει!