Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Σκοτεινά φεγγάρια...




χωρίς πολλά λόγια.
λες και οι λέξεις σταμάτησαν να βγαίνουν.
λες και τα χρώματα στέρεψαν.
αυτή ήταν και η αιτία της μικρής απουσίας μου.
...το κενό μέσα μου (και γύρω μου).
τα Σκοτεινά μου Φεγγάρια με στοίχειωσαν πάλι.
και βγάζουν αυτά ένα φως αρρωστημένο.. που τρώει σιγά σιγά την ψυχή.
σαν παράσιτο.




...νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω...
κι αυτή η αλήθεια
με σκοτώνει.




(Διάφανα Κρίνα- Έγινε η απώλεια συνήθεια μας)

6 βρηκαν το κλειδι:

jacki είπε...

Το θέμα γλυκιά μου είναι να είσαι καλά με εσένα.. Δεν πειράζει αν χάνεσαι.. Όσο για τα λόγια που στρεύουν όλοι το ζούμε σε κάποια φάση. Καλώς όρισες πίσω. Μας έλλειψες.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τα σκοτεινα φεγγαρια μας βρισκουν οταν συνεχιζουμε να ζουμε στη νυχτα...
εκει καπου θα τριγυρνουσες μαλλον και σε πετυχαν...

καλως ορισες πισω!!!

νεραιδενια φιλακια!!!

aggelika είπε...

jacki,
θα ακουστεί παράλογο, αλλά δεν ξέρω αν πραγματικά είμαι καλά με εμένα. Γενικά ψάχνομαι!

ναϊάδα,
έχουν μια γοητεία οι νυχτερινές περιπλανήσεις.. γι αυτό τις προτιμώ!

κι εσείς μου λείψατε!
καλό βράδυ

Κώστας είπε...

2005 - 2009+

...

pafa64 είπε...

Καμιά φορά αυτές είναι
οι πιο δημιουργικές
μέρες μας ...
ότι αφήνουν πίσω
... εμείς.

aggelika είπε...

κώστα,
...... ??

pafa64,
σαν να ροκανίζουν κάτι όμως...