Τετάρτη 23 Μαΐου 2007

Ενός λεπτού σιγή (ξανά)!

Ένα από τα αγαπημένα μου post του people at risk….
Και γι’ αυτό σκέφτηκα να το βάλω και στο δικό μου Blog.



Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά
έναν ώμο να ακουμπάτε την πίκρα σας
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

8 βρηκαν το κλειδι:

Tradescadia είπε...

Όχι. Ποτέ. Ξέρεις γιατί; Από την απόγνωση μόνοι μας βγαίνουμε. Κανένα λεπτό σιγής, κανένα κοκκίνισμα των άλλων δε θα μας βγάλει ποτέ από κει...Καλμέρα!

APSOY είπε...

:))))
Συνήθως όταν έχεις βρει ένα χέρι, έναν ώμο και ένα κορμί... δεν έχεις μυαλό για κανένα άλλο στον κόσμο...!

Πάντως, είναι υπέροχο! :)

Καλημέρα!

helorus είπε...

Πολύ καλό. Φωτίζει την άλλη πλευρά μέσα από την αντίθεση του. Καλή σου μέρα

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχουν απεγνωσμένοι..... Αυτή την εντύπωση έχουν.... Όμως στην πραγματικότητα ''πνίγονται σε μια κουταλιά νερό''... Είναι μέχρι ν το καταλάβουν κ ν προχωρήσουν....

Y. K. είπε...

σιωπη ναι..
χρειαζεται τωρα.
καλως σε βρηκα κοριτσακι..
ομορφη και ευαισθητη τοσο η γωνια σου.
να εισαι καλα, να σε προσεχεις..

(αγγελακας και αλκινοος αγαπημενοι!!)

nyctolouloudo είπε...

δυστυχώς άμα είσαι ευτυχισμένος δεν σκέφτεσαι τους άλλους....

Κώστας είπε...

Συμβαίνει αυτό δυστυχώς. Το παλεύω πάντα όταν είμαι σε σχέση.

Προσπαθώ να μην έχω την στάση του βολεμένου που δε τον απασχολεί τίποτα και κανένας πέρα από το μικρόκοσμο του.

Stardustia είπε...

Αλήθεια, έτσι είναι…
Κι ας είμαι πάντοτε ευγνώμων σε αυτά τα υπέροχα μάτια που με συντροφεύουν χρόνια τώρα, αυτά χέρια που με αγκαλιάζουν και η ζεστή καρδιά που με στηρίζει…
Πάω αμέσως να του σκάσω ένα φιλί!