Κάποιος μου ζωγράφισε έναν ήλιο και μου είπε να χαμογελάω περισσότερο.
Πήρα τον ήλιο και τον έβαλα να λάμπει στον γκρίζο ουρανό μου.
Δεν τα κατάφερε για πολύ... τα σύννεφα τον νίκησαν.
Τον πότισε η βροχή.
Έχασε την λάμψη του.
Ξέβαψαν τα χρώματα του και έγινε κίτρινο το χρώμα της βροχής.
Κατάντησε κι αυτός ένα νεκρό αστέρι...
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008
Long, cold winter....
Το κουτακι κλειδωσε η aggelika στις 11:43 π.μ.
Κουτακια Το κουτακι με τις σκεψεις
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 βρηκαν το κλειδι:
Ο ήλιος είναι δυνατός. Αργά ή γρήγορα θα λάμψει ξανά.
με τετια ηληοφανεια ????
χαμογελα...εισαι και εσυ ηλιος....
μελαγχολία στα άκρα
μ' αρέσει όμως... μ' αρέσει πολύ...
τα φιλιά μου
ΥΓ: Scripta manent, verba volant <<<< τι 'ναι τούτο; Δεν ξέρω λατινικά, ήμουν της πρώτης δέσμης ;)
Ηλιος... χάνει κι αυτός τη λάμψη του...για να μας φωτίσει λίγο το φεγγαράκι και λίγο τα αστέρια.
Καλό βράδυ μικρό.
λάκη φουρουκλά,
ας ελπίσουμε πως αυτό θα γίνει σύντομα γιατί έχω ανάγκη από λίγο φως!
Καληνύχτα..
gregory,
μακάρι οι ηλιόλουστες μέρες του φθινόπωρου να μου έφτιαχναν και την διάθεση, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται!
Σ' ευχαριστώ πολύ, καληνύχτα.
thesikaleon,
εμένα δεν ξέρω αν μου αρέσει. Με μπερδεύει πολύ.
Η φράση σημαίνει.. τα γραπτά μένουν, τα λόγια χάνονται. Όπως κατάλαβες εγώ ήμουν της θεωρητικής!
Καλό σου βράδυ.
jacki,
λυτρωτικό το φεγγάρι, μαζί με τα φιλαράκια του, τ' αστέρια. Πολλές φορές προτιμώ την παρέα τους από τον ήλιο. Όμως ο ουρανός μου τώρα δεν έχει ούτε αστέρια ούτε φεγγάρι.. τα κρύψανε όλα τα σύννεφα! Κάτι πρέπει να κάνω να τα διώξω, αλλά δεν ξέρω τι!
καληνύχτα.
ανεβα στο παλαμιδη και κοιτα την θαλασα,και πιες και ενα ουζο στο ξενια.....
δεν κατάντησε, εσύ τον κατάντησες. είναι φαύλος κύκλος. αν δε δεις λίγο θετικά τα πράγματα δε θα έρθει ποτέ ο ήλιος, αν δεν έρθει ποτέ ο ήλιος δε θα μπορείς να δεις τα πράγματα πάντα θετικά.
σα τον ήλιο δεν έχει. εγώ έχω το καλοκαίρι μέσα μου (ή έτσι πιστεύω)
Θα συμφωνήσω με την Jacki και θα συμπληρώσω μέχρι να δύσει το φεγγαράκι και να λάμψει ο ήλιος ξανά...
Την καλησπέρα μου.
"ο παράδεισος σου πέφτει κι εσένα λιγάκι στενός... θελεις μια κόλαση στα μέτρα σου...." είναι εκπληκτικό τελικά πόσοι χρειάζονται μια δική τους κόλαση.............. υπέροχο αυτό που έγραψες....
gregory,
εκεί στο Ναύπλιο είναι τα στέκια μου! Από εκεί έχει τρομερή θέα, η πόλη, το λιμάνι, η θάλασσα... Εκεί την έβρισκα το καλοκαίρι! Μακάρι να μπορέσω να ξαναπάω σύντομα!!
καλή σου μέρα.
desa,
και εγώ το αγαπώ το καλοκαίρι. Με κάνει άλλο άνθρωπο! Τι σχέση έχει όμως ο ήλιος του καλοκαιριού με τον αρρωστιάρη ήλιο του φθινόπωρου και του χειμώνα?
καλημέρα..
πνευμα,
θα ξαναλάμψει ο ήλιος σίγουρα.. Φτάνει μόνο το φως του να είναι τόσο δυνατό όσο πριν!
καλημέρα.
vik wildrose,
τον παράδεισο μάλλον τον βρίσκω ασφυκτικό! όχι απλά στενό!
Σε ευχαριστώ! Καλώς ήρθες!
Γιατί έτσι κοριτσάκι? Όμορφα τα σύννεφα, άλλη όμως η ζεστασιά του ήλιου!
penny lane,
δεν τα διάλεξα. Δυστυχώς μόνα τους ήρθαν και μπαστακώθηκαν στον ουρανό μου!
Δημοσίευση σχολίου