Βουτιά στα παγωμένα νερά της μοναξιάς.
Πιο βαθιά. Αντέχω. Πήρα μεγάλη ανάσα σήμερα.
Ο κόσμος μοιάζει άγνωστος ξανά και μεγάλος και άγριος.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που γελούν και αυτοί που πονούν. Οι πρώτοι γελούν με τους δεύτερους και οι δεύτεροι πονούν επειδή υπάρχουν οι πρώτοι. Η ευτυχία ανήκει φυσικά σε αυτούς που γελούν. Η "ευτυχία" εξαγοράζεται, ο πόνος όχι, είναι free!
Πιο βαθιά...
.
.
.
Αλλάζει ο κόσμος το 'πα? Το 'πα...
Ανακάλυψα καινούριους διαδρόμους σε αυτόν τον λαβύρινθο. Το παιχνίδι γίνεται πιο συναρπαστικό, δεν το περίμενα. Για την έξοδο ούτε λόγος. Δεν την ψάχνω καν. Ξεχάστηκε κι αυτή.
Πιο βαθιά...
.
.
.
Η παράνοια απέχει ένα βήμα από την λογική. Αλλά ποιος είναι τρελός και ποιος σώφρων? Ποιος θα το βρει? Αδιαφορώ... Εγώ βαφτίζω τρελό όποιον φοράει μάσκα και προσποιείται τον ευτυχισμένο. Εσύ βαφτίζεις εμένα τρελή που μιλάω μόνη μου και που ονειρεύομαι δυνατά και που δεν σου μοιάζω και...
Αηδίασα με τόση ασχήμια γύρω. Μα που την κρύψαν την Ομορφιά, γαμώτο? Γέμισε ο κόσμος μας "ευτυχισμένους".
Ας είναι... Αδιαφορώ και γι' αυτό. Το τέλος είναι πάντα το ίδιο.
Πιο βαθιά...
.
.
.
Πόσο ακόμα? Μέχρι που φτάνει? Έχει πάτο η μοναξιά?
Παρασκευή 2 Μαΐου 2008
Πιο βαθιά....
Το κουτακι κλειδωσε η aggelika στις 12:24 π.μ.
Κουτακια Το κουτακι με τις σκεψεις
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 βρηκαν το κλειδι:
:)... nice
"Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που γελούν και αυτοί που πονούν. Οι πρώτοι γελούν με τους δεύτερους και οι δεύτεροι πονούν επειδή υπάρχουν οι πρώτοι."
Ακούγεται πολύ σκληρό αλλά είναι αλήθεια. Μια διαφορετική εκδοχή του είναι η εξής:
Η γνώση οδηγεί στη δυστυχία. Η άγνοια είναι το παν("ignorance is bliss").
Όταν έχεις συναίσθηση του τι υπάρχει γύρω σου (κακία, ασχήμια, αδικία) αναπόφευκτα αυτό σε οδηγεί στη δυστυχία.
Αντίθετα όταν δε χαμπαριάζεις και κοιτάς μόνο τον εαυτό σου, όλα είναι πιο εύκολα και πιο απλοικά... Και οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν.
Χμ, ανήκω στην πρώτη κατηγορία..
Η μοναξιά είναι δύσκολη όταν δεν είναι δική σου επιλογή.
Η αναζήτηση της χαράς (όμως) είναι σημαντικότερη από την ανάγκη για πόνο(Paulo Coelho).
Καλημέρες.
Βαθιά εκεί.. όποιος γνωρίζει τη στεριά χαμογελά.. όποιος κρατά την αναπνοή του πονά..
Δε γέμισε ο κόσμος ευτυχισμένους.. γέμισε αδιάφορους.. βουτιά στα βαθιά..
the bluelephant,
:DD Καλή σου μέρα..
κώστα,
ακριβώς έτσι!! Αυτό ακριβώς εννοώ και εγώ! Στην ίδια κατηγορία ανήκουμε μου φαίνεται! Φιλάκια..
jacki,
η μοναξιά είναι κάτι σαν μονόδρομος για μένα. Απλά ελπίζω στο τέλος του αυτός ο δρόμος να έχει κάτι διαφορετικό.. Η αναζήτηση της χαράς είναι και ένας λόγος ύπαρξης για τους ανθρώπους. Της πραγματικής χαράς όμως, όχι της πλασματικής...
Καλώς ήρθες..
ονειροφερμένε,
το ίδιο λέμε.. απλά εγώ τους αδιάφορους τους βαφτίζω "ευτυχισμένους". Μακάρι να ήξεραν τι είναι πραγματικά η ευτυχία.. μόνο τότε θα καταλάβαιναν πόσο δυστυχείς είναι..
καλή σου μέρα..
έχει πάτο η μοναξιά όταν συνηδειτοποείς ότι το κλειδί βρίσκεται στην αγάπη και όχι απαραίτητα στον έρωτα.
narita,
καλά.. τον έρωτα τον έχω αποκηρύξει εδώ και χρόνια! Αλλά και η αγάπη νομίζω έχει χάσει το νόημα της πια. Σπάνια οι άνθρωποι αγαπούν για να αγαπήσουν, πάντα θα υπάρχει κάτι από πίσω..
η μοναξιά είναι ιδιότητα όχι κατάσταση...μεγαλώνοντας καταλαβαίνει κανείς ότι αν είναι μόνος στη σκληρή ηλικία των 18, είναι μόνος για πάντα. Απαισιόδοξο? όχι κατ' ανάγκη... δεν μιλάς για παρέες, έρωτες, δημιουργικότητα, ό,τι γεμίζει το χρόνο και τη ζωή μας. Μόνος είναι αυτός που τολμάει να σκέφτεται, να τα βάζει με τον εαυτό του, να ψάχνει το καλύτερο, οι υπόλοιποι ψευτοπαρηγοριούνται... οι θησαυροί είναι κρυμμένοι βαθιά βαθιά, κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και τους βρίσκει ο καθένας μόνος του...
Δημοσίευση σχολίου