Τα βλέπεις εκείνα τα ψηλά βουνά; Πίσω από αυτά είναι κρυμμένος ο παράδεισος μας. Μη σε φοβίζει το χιόνι, ούτε οι απότομες πλαγιές τους. Σκέψου μόνο πως πίσω από αυτά είναι ο παράδεισος που τόσο ποθήσαμε. Εξάλλου, ο ήλιος θα λιώσει το χιόνι και η άνοιξη θα γεμίσει τις πλαγιές με λουλούδια. Ο Παράδεισος που αφήσαμε θα παραμένει ίδιος όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δεν λένε άλλωστε πως σταματάει ο χρόνος όταν είσαι ευτυχισμένος; Πως γίνεσαι ξανά παιδί και πως ο θάνατος πια δεν σε φοβίζει...
Εμείς όμως θα έχουμε αλλάξει βαθιά μέσα μας. Τα χρόνια θα φέρουν πόνο για τη ζωή που δεν ζήσαμε και για τον παράδεισο που ξεχάσαμε. Υπομονή.. Θα έρθει κάποτε και η δικιά μας ώρα για επιστροφή. Αρκεί να κρατήσουμε τον παράδεισο ζωντανό μέσα μας! Μέχρι τότε οι "φίλοι" θα φαντάζουν εχθροί πια στα μάτια μας, εγωιστικά τέρατα, ανάξιοι να τους χαρίσουμε και την παραμικρή ασήμαντη στιγμή μας. Η μαγεία των ξένων θα είναι πιο δυνατή, ικανή να ξυπνήσει μέσα μας τον πεθαμένο σπόρο της ζωής. Μαζί τους θα πορευτούμε, καινούρια αδέρφια στον άγνωστο δρόμο...
Παρασκευή 25 Απριλίου 2008
Το κουτακι κλειδωσε η aggelika στις 4:33 μ.μ.
Κουτακια Το κουτακι με τις σκεψεις
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 βρηκαν το κλειδι:
Στην αρχή μου άρεσε, στο τέλος δε μου άρεσε και ιδιαίτερα, αλλά σα σύνολο ήταν ωραίο.
Καλά να περνάς.
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά! Πρώτη μου επίσκεψη στο μπλόγκ σου λόγω τίτλου! Ακριβώς αυτό, θέλω να πάω στη Βραζιλία, αλλά περιμένω ν΄αδειάσει μια θέση δουλειάς από πέρισυ, ήμουν πρώτη, κέρασα όλο τον κόσμο, φεύγω κτλ, αλλά δεν..., έκανα πάλι αίτηση φέτος, γαμώτο, θα δείξει! Viva Sao Paolo!
εμένα πάλι μου άρεσε το τέλος
όλα είναι δρόμος...
καλημέρες
εφιάλτη,
χαίρομαι για την ειλικρίνεια σου!! Μάλλον από αλλού ξεκίνησα και αλλού κατέληξα, δεν μπορώ να συγκρατήσω τις σκέψεις μου και πολύ όταν γράφω!
Καλά να περνάς και εσύ!
κοκό
καλώς ήρθες!
Δηλαδή θα δουλεύεις Βραζιλία και θα μένεις μόνιμα εκεί?? :(((((( Περιμένω πρόσκληση και διεύθυνση για να σου ρθω!!
thesikaleon,
καλημέρα.. ο πιο όμορφος δρόμος είναι και ο άγνωστος!!
"Όλα είναι δρόμος.. η φωτιά, η γιορτή, η απώλεια, ο πόνος,
ο κάθε μικρός θάνατος κι ο μεγάλος, ο ατέλειωτος κόσμος" ... Ύμνος!!
Ναι, αν κάτσει, θα δουλεύω εκεί για 3-5 χρόνια, αλλά δεν ξέρω σε ποια πόλη, μάλλον Σάο Πάολο. Βλέπουμε! Αν πάω, βέβαια έρχεσαι! Ήδη έχω καλέσει όλους, θα στριμοκωλιαστούμε, χαχα. Μ΄αρέσει πάντως που από πέρισυ τό΄χω δέσει κόμπο και ακόμη εδώ στην Αθήνα είμαι. Όχι όμως κι ότι με χαλάει...
"Αρκεί να κρατήσουμε τον παράδεισο ζωντανό μέσα μας!"
Κρατάω αυτό...
Αυτό και την υπόσχεση ενός παραδείσου πίσω από τα βουνά...
Καλημέρα!
κοκό,
σου εύχομαι να πας! Χίλιοι καλοί χωράμε!! Πάντως καλά κάνεις και το ονειρεύεσαι.. Αν δεν καταφέρεις να πας στην πραγματικότητα, θα έχεις πάει με την φαντασία σου!!
λυδία,
καλώς ήρθες..
Αν μπορούσα θα έσκιζα τα βουνά με το βλέμμα μου να δω τον παράδεισο μου ξανά..
Δημοσίευση σχολίου