Ατλαντίς....

Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα BAR αγκαλιά ξωτικά καθάρματα
μου 'χες πεί πως θα 'ρθείς και ήρθες
Ατλαντίς στο βυθό
φωτισμένα άρματα
Μπρός στα μάτια μου περνάνε
φωσφορίζουνε και πάνε


Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα BAR τα παιδιά σε κοιτάν ανύποπτα
με ρωτάν από που να ήρθες
δεν θα πώ ποτέ σε κανέναν ΤΙΠΟΤΑ
Μπρός στα μάτια μου περνάνε
φωσφορίζουνε και πάνε


Στις βιτρίνες που μου φέρνουν ζάλη
στις οθόνες που χτυπάνε τα κομπιούτερ γράμματα
καθρεφτίζεσαι μπροστά μου πάλι
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα

(Ξύλινα Σπαθιά-Ατλαντίς)

Ποιος πονάει πιο πολύ... αυτός που φεύγει ή αυτός που μένει??

...στον κόσμο μου, ονειρεύομαι ότι ζούμε ακόμα μαζί...