θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά....

Αν φόβοι σέρνουν τυφλά την καρδιά σου
γίνε φωτιά και όρμησε προς την ανηφοριά
αν θεία μοίρα σού ανοίγει πληγές
άσε τον ήλιο να μπει απ τις ραγισματιές.

Γείρε στον ώμο μου, βγάλε φτερά
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει.

Αν την ψυχή χώμα τη θεωρείς
τότε βαριές θα απλώνονται όλες σου οι μέρες
αν η αγάπη είναι ο φόβος που ενώνει
σαν μένεις μόνος σου, όρθιος να στέκεις στο κρύο.

Αν βρεις τη λάμψη και μια άγρια χαρά
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει.

Αν ταπεινώνουν το μέσα σου οι μπόρες
ρούφηξε όλους τους τρόμους και κάνε τους ρίζες
αν στο σκοτάδι τις σκέψεις σου θρέψεις
φρόντισε να χεις με αλήθεια υφάνει τις λέξεις.

Σαν δυο μικρά, ασημένια πουλιά
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
γείρε στον ώμο μου, βγάλε φτερά
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει.

Διάφανα Κρίνα- Σε μια γη που ανατέλλει..
(Ότι πιο αισιόδοξο έχω ακούσει τελευταία..)

Έκλεισα την πόρτα στην μπόρα που ερχόταν..
κι έμεινα μέσα στο σπίτι, στην ασφάλεια και τη ζέστη.
Μα όχι για πολύ...
Ήδη από καιρό αυτά τα ερείπια δεν μπορούν να βαστήξουν γύρω μου...
Κι εγώ θα γίνω ο δυνατός άνεμος που θα τους δώσει την χαριστική βολή και θα τα ρίξει μια και καλή..


Ο Ήλιος θα ανατείλει πιο λαμπρός εκείνη τη μέρα...


...γιατί από τώρα μεθώ για κείνα τα απογεύματα Κυριακής που θα 'ρθουν και θα 'ναι μες στο φως!
Μόνο ο ουρανός μπορεί να μας πάρει τόσο μακριά...