Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

I'm not here...


Είναι μια βδομάδα τώρα που προσπαθώ να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους γύρω μου και είτε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο πολύπλοκα είτε δεν υπάρχει κανένα απολύτως σημείο επαφής!
Εγώ μιλάω διαφορετική γλώσσα ή η κατάσταση είναι ακόμα πιο απελπιστική;
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε, δυσκολεύοντας έτσι την ζωή μας, ενώ τα πράγματα στην ουσία είναι τόσο απλά....

...μόνο κάποιες παράλογες σκέψεις...

7 βρηκαν το κλειδι:

Ανώνυμος είπε...

δεν μπορεις γιατι ο καθενας εχει τα δικά του βιωματα και κουβαλαει το δικο του φορτιο..τα βλεπει με άλλη οτικη γωνια...

κι εγω θα το θελα αλλα παντα υπαρχει χασμα

raslowbap είπε...

Ίσως συμβαίνει αυτό γιατί προσπαθείς να επικοινωνήσεις με τους λάθος ανθρώπους. Νομίζω πάντως πως οι περισσότεροι ανήκουν-ανήκουμε στους λάθος ανθρώπους, όσο κι αν απαισιόδοξο ακούγεται νομίζω πως είναι γεγονός. Μακάρι να βρίσκεις την δύναμη για να συνεχίσεις να επικοινωνείς , αληθινά , με άλλους ανθρώπους και καταστάσεις.
Την καληνύχτα μου

Ξωτικουλι είπε...

Ίσως επειδή ο καθένας ακούει αυτά που θέλει να ακούσει, και όχι αυτά που λες..
Μου συμβαίνει και εμένα έντονα αυτο το διάστημα, και δυστυχώς οι συνέπειες δεν είναι καθόλου ευχάριστες!!!

Τι να πω;;Υπομονή.Θα περάσει και αυτό!!!

Καλή μας μέρα.

aggelika είπε...

ψυχασθενή,
τότε η κατάσταση είναι εντελώς απελπιστική! Οι διαφορές μας κατάφεραν δηλαδή να μας χωρίσουν αντί να μας ενώσουν? Δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνεται έτσι....

raslowbap,
δεν θα μπορούσα να βρω πιο "σωστούς"... Αν είναι κι αυτοί "λάθος" τότε δεν υπάρχει τίποτα!

ξωτικούλι,
το ξέρω ότι ο καθένας ακούει αυτό που θέλει.. και είναι φορές που αναρωτιέμαι αν το κάνω κι εγώ αυτό..

fetus είπε...

Τι λείπει απο τον μωβ καμβά σου στα 19 μόλις χρόνια επιλεκτικής αφοσίωσης στο διαφορετικό,με μότο αυτό που δεν σκοτώνεται και ανήκει το υπέροχο πουθενά ...
Η υπέρβαση δεν έχει ανθρώπινο χρόνο,οριοθετημένα αποθέματα θλίψης και κυρίως δεν είναι μια κοινόχρηστη ομπρέλα για τα κεφάλια όλων ...
Καμιά φορά η επιλογή του να "" μην είσαι,"" απο το να πνιγείς στην μικρότητα της ουσίας, είναι μονόδρομος για να υπάρχεις μέσα στην ανυπαρξία του ομορφότερου τραγουδιού της ψυχής...

zekia είπε...

ίσως στην προσπάθειά μας να ακούμε επιλεκτικά, ωστέ να μην φθειρόμαστε και αναλωνόμαστε σε ανούσια πράγματα, να κλείνουμε υπερβολικά πολύ τα αυτιά μας. ίσως πάλι να έχουμε γίνει πολύ εγωκεντρικοί. Ελπίζω το blog σου να σου δίνει κάποια μικρή διέξοδο.. :)

aggelika είπε...

fetus,
η υπέρβαση είναι μοναχικός δρόμος, αλλά καμιά φορά δεν χρειάζεσαι ένα χέρι να σε καθοδηγήσει, να σου πει απλά από που θα στρίψεις?

zekia,
πολύ φοβάμαι μην πέφτω κι εγώ σε αυτήν την παγίδα άθελα μου και να κλείνω τα αυτιά, όταν κάποιος χρειάζεται να τον ακούσω.
μου δίνει διέξοδο το blog! Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που συνεχίζω και γράφω εδώ, αν και δεν έχω κάποια ιδιαίτερη έμπνευση εδώ και καιρό...