Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα.
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγέλασαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός και ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
Κ. Καρυωτάκης
Και με είδε μια αχτίδα.
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγέλασαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός και ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
Κ. Καρυωτάκης
11 βρηκαν το κλειδι:
ΕΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ...ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΗΜΕΡΑ..ΜΕ ΕΣΤΕΙΛΕΣ..
ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ
Χαμόγελο
(Χωρίς να το μάθει ποτέ, εδάκρυσε,
ίσως γιατί έπρεπε να δακρύσει,
ίσως γιατί οι συφορές έρχονται.)
Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι,
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δε βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.
Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη,
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ’ Απρίλη.
Ξεφεύγουνε απ’ το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της, τη βρέχει
μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες
που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια,
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.
Δεν διαβάζω πολλή ποίηση. Οι δυο ποιητές που λατρεύω όμως είναι ο Καβάφης, που δεν έχω καταφέρει να εμβαθύνω ακόμα, και ο Καρυωτάκης. Του έκανα και ένα "αφιέρωμα" πριν μερικές μέρες. Το "Χαμόγελο" είναι από τα αγαπημένα μου.
΄Απλετη τρυφερότη
στο ξύπνημα της νιότη.
Δεν είναι πλέον μόνος,
έφυγεν μακράν ο πόνος
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
loth, χαίρομαι που σου άρεσε!
morfea, ούτε εγώ διαβάζω πολλή ποίηση, προτημώ την λογοτεχνία. Τις τελευταίες μέρες όμως ανακάλυψα τον Καρυωτάκη και με έχει εντυπωσιάσει!
φυρδην μιγδην, πολλά φιλιά...
αυτός ο καρυωτακης πάντα από μικρο σε 'προβληματισμούς' με βαζει...
από την άλλη όμως κάνει καλή συντροφιά στην ανία μας και την μοναξιά μας
έστω και δεν μου αρέσει να διαβάζω πεθαμένους, ο καρυωτακης έχει πάντα κάτι να σου πει...
...είναι πάντα μια καλή επιλογή... και μια εισαγωγή στην "έξυπνη" ποιηση
ψάξε ψάξε κάτι θα βρεις....
;)
Βρέθηκα πρόσφατα και στην Πρέβεζα, κοντά στα δέντρα που αυτοκτόνησε ο Καρυωτάκης. Τελικά μέσα στον πόνο υπάρχει πολλή ομορφιά....
@the bluelephant, τι εννοείς "πεθαμένους"? Γιατί δυστυχώς οι περισσότεροι μεγάλοι ποιητές μας πεθαμένοι είναι! Θέλει γερό ψάξιμο!
@egggod, μήπως ξέρεις πως ακριβώς αυτοκτόνησε? Εγώ έχω ακούσει πως έκανε τρεις απόπειρες...
Μπες στο blog μου για να μάθεις πως αυτοκτόνησε...
morfea, ευχαριστώ για την πληροφορια..
υπάρχουνε και σύγχρονοι ποιητές.. που αντανακλούν ποιο πολύ την τωρινή πραγματικότητα.. οι ποιο πολλοί απο αυτούς γίνονται γνωστοί από μουσικά κομμάτια...πχ αγγελακας, σαβοπουλος, μαλαμας...
δεν διαφωνώ με το οτι στο παρελθών υπήρχανε λαμπρά ονόματα...από σεφέρι μέχρι και άσημο... αλλά μην ξεχνάμε και το τώρα...
μην ξεχνάμε να νιώσουμε και την γεύση του είναι μας...
:)
@the bluelephant, δίκιο έχεις.. είχα ξεχάσει όλους αυτούς που συνδιάζουν την ποίηση με την συνθεση τραγουδιών. και εμένα μου αρέσει πολύ ο Αγγελάκας!
Δημοσίευση σχολίου