Ένα από τα αγαπημένα μου post του people at risk….
Και γι’ αυτό σκέφτηκα να το βάλω και στο δικό μου Blog.
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά
έναν ώμο να ακουμπάτε την πίκρα σας
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
8 βρηκαν το κλειδι:
Όχι. Ποτέ. Ξέρεις γιατί; Από την απόγνωση μόνοι μας βγαίνουμε. Κανένα λεπτό σιγής, κανένα κοκκίνισμα των άλλων δε θα μας βγάλει ποτέ από κει...Καλμέρα!
:))))
Συνήθως όταν έχεις βρει ένα χέρι, έναν ώμο και ένα κορμί... δεν έχεις μυαλό για κανένα άλλο στον κόσμο...!
Πάντως, είναι υπέροχο! :)
Καλημέρα!
Πολύ καλό. Φωτίζει την άλλη πλευρά μέσα από την αντίθεση του. Καλή σου μέρα
Δεν υπάρχουν απεγνωσμένοι..... Αυτή την εντύπωση έχουν.... Όμως στην πραγματικότητα ''πνίγονται σε μια κουταλιά νερό''... Είναι μέχρι ν το καταλάβουν κ ν προχωρήσουν....
σιωπη ναι..
χρειαζεται τωρα.
καλως σε βρηκα κοριτσακι..
ομορφη και ευαισθητη τοσο η γωνια σου.
να εισαι καλα, να σε προσεχεις..
(αγγελακας και αλκινοος αγαπημενοι!!)
δυστυχώς άμα είσαι ευτυχισμένος δεν σκέφτεσαι τους άλλους....
Συμβαίνει αυτό δυστυχώς. Το παλεύω πάντα όταν είμαι σε σχέση.
Προσπαθώ να μην έχω την στάση του βολεμένου που δε τον απασχολεί τίποτα και κανένας πέρα από το μικρόκοσμο του.
Αλήθεια, έτσι είναι…
Κι ας είμαι πάντοτε ευγνώμων σε αυτά τα υπέροχα μάτια που με συντροφεύουν χρόνια τώρα, αυτά χέρια που με αγκαλιάζουν και η ζεστή καρδιά που με στηρίζει…
Πάω αμέσως να του σκάσω ένα φιλί!
Δημοσίευση σχολίου