σε λάθος ουρανό
διάλεξα ν' ανοίξω
τα φτερά μου....
είναι που κάτι
τέτοιες μέρες
η απουσία σου
με σκίζει...
διάλεξα ν' ανοίξω
τα φτερά μου....
είναι που κάτι
τέτοιες μέρες
η απουσία σου
με σκίζει...
Πισω απ' τους λοφους, πισω απ' τα βλεφαρα υπαρχει τοπος και για σενα. Χωρις Βαστιλη, χωρις αναθεμα, χωρις τα χειλη τα σφιγμενα.
Το κουτακι κλειδωσε η aggelika στις 10:05 μ.μ.
Κουτακια Το κουτακι με τις σκεψεις
10 βρηκαν το κλειδι:
Τουλαχιστον ανοιξες τα φτερα σου και δεν τα αφησες στην γη κατω να σαπισουν..
ειναι τοσο ασχημο συναισθημα εκει στο πεταγμα να συνειδητοποιεις πως εισαι σε λαθος ουρανο...
μην κανεις το λαθος να φοβηθεις ομως και πεσεις κατω...
αλλαξε πορεια γλυκια μου...
κοντρα στον ανεμο...
νεραιδενια γλυκα φιλακια!!!
Δεν υπάρχει ουρανός να φιλοξενήσει τα σκισμένα μου φτερά.. Δεν υπάρχει ουρανός να φιλοξενήσει τις πληγές μου.
ksexasou!
feli,
τα άνοιξα...
τώρα φοβάμαι την ανώμαλη προσγείωση!
ναϊάδα,
αν ήταν εύκολο ν' αλλάξω πορεία, θα το είχα ήδη κάνει και δεν θα ήμουν σ' αυτήν την δυσάρεστη θέση τώρα..
jacki,
υπάρχει τουλάχιστον ένας ουρανός για τον καθένα μας, που μπορεί να δεχτεί τα φτερά μας έτσι όπως είναι.. ασθενικά και δύσμορφα.. και σιγά σιγά με τον καιρό να τα γιατρέψει.. που είναι αυτός ο ουρανός όμως??
argy,
ξε-χάθηκα...
σε θαυμαζω που τα ανοιξες..μην προσγειωθεις ξανα...δεν αξιζει...μεινε εκει πανω...πιστευω πως φαινονται ολα καλυτερα απο εκει...αλλα και παλι δεν μπορω να ξερω...
κι αν πέσεις θα ξανασηκωθείς, απλά μαθαίνεις να πετάς ;)
feli,
όμορφα είναι από ψηλά, αλλά και πάλι.. πρέπει να κατεβαίνεις πολύ χαμηλά για να μπορείς να πετάξεις ακόμα πιο ψηλά.
thesikaleon,
έτσι είναι, απλά φτάνουν στιγμές που αναρωτιέσαι πόσο πιο κάτω μπορείς να πέσεις..
Αχ... αυτοί οι λάθος ουρανοί...
άρτεμις,
κι όχι μόνο είναι λάθος.. αλλά μας εμποδίζουν να πάμε και στον σωστό!
Δημοσίευση σχολίου