στο Σύνταγμα περιμένοντας μια φίλη...
...μια τυφλή γυναίκα με τα πιο λαμπερά μάτια που έχω δει ποτέ, φαινόταν σαν να "έβλεπε" ένα αόρατο φως,
...ένα κορίτσι ντυμένο στα πράσινα να ρίχνει στα περιστέρια πατάτες, ίσως κάποιον να περίμενε κι αυτή, ίσως πάλι και όχι,
...κι ένα τραγούδι να αναρωτιέται αν είσαι εδώ, εκεί, κάπου, οπουδήποτε...
Are you there?
Is it wonderful to know
All the ghosts...
All the ghosts...
Freak my selfish out
My mind is happy
Need to learn to let it go
I know you'd do no harm to me
But since you've been gone I've been lost inside
Tried and failed as we walked by the riverside
And I wish you could see the love in her eyes
The best friend that eluded you lost in time
Burned alive in the heat of a grieving mind
But what can I say now?
It couldn't be more wrong
Cos there's no one there
Unmistakably lost and without a care
Did we lose all the love that we could have shared
And its wearing me down
And its turning me round
And I can't find a way
Now to find it out
Where are you when I need you...
Are you there?
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008
10’...
Το κουτακι κλειδωσε η aggelika στις 7:59 μ.μ.
Κουτακια Το κουτακι με τις σκεψεις, το μουσικο κουτι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 βρηκαν το κλειδι:
Γεια!
Εδώ Μαρίνα. Πολύ όμορφα κείμενα, πολύ τρυφερά. Το ίδιο ισχύει και για τις εικόνες που έχεις χρησιμοποιήσει.
Προς τι ο τίτλος 'Dreaming Brazil'?
:)
Μαρίνα...
εδώ Αγγελική! Χάρηκα!
Ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που κάποιος επιτέλους βρίσκει τα κείμενα μου τρυφερά κι όχι απαισιόδοξα! (Αν και, εδώ που τα λέμε, δεν θα με πείραζε καθόλου αν μου έλεγες πως γράφω απαισιόδοξα κείμενα, αφού κι εγώ αυτό πιστεύω κατά βάθος!!!)
Ένα από τα λίγα μου όνειρα (λεεεεμε τώρα..) είναι να ταξιδέψω στην Βραζιλία! Κι επειδή μάλλον όνειρο θα παραμείνει, είπα να του αφιερώσω αυτό το μπλογκ, μόνο και μόνο για να μην το ξεχάσω κι αυτό, όπως έγινε με άλλα. Δεν του αξίζει?.. τι λες?
Όμορφες οι εικόνες που περιγράφεις αρχικά. Όσο για την απορία σου, για το που είναι, "μάλλον κοντά, αλλά κρυμμένος" θα απαντούσα. Σίγουρα κάποια στιγμή θα τον βρεις. Μέρα καλή
Καλά το τραγούδι το είχα λιώσει κι εγώ σε κάτι διαδρομες χιλιομέτρων. Με τα ακουστικά στα αυτιά περπατούσα με τις ώρες για να ξε-χάσω.
Καλημέρα κοριτσάκι.
λάκη φουρουκλά,
μου έκαναν εντύπωση και οι δύο! Ήταν από τους ανθρώπους που τους βλέπεις μια φορά τυχαία και σου μένουν!
Κρυμμένος ε? Κρίμα γιατί απ' όσο θυμάμαι μικρή το κρυφτό δεν ήταν κι από τα αγαπημένα μου παιχνίδια!!
καλή σου μέρα.
jacki,
πραγματικό γιατρικό είναι μερικά τραγούδια! Μας γλυτώνουν πολλά λεφτά από ψυχολόγους! Προσωπικά είναι μια βδομάδα που ακούω μόνο Anathema! Ειλικρινά δεν μου βγαίνει να ακούσω τίποτα άλλο!
καλημέρα!
Καπού εκεί είναι...
Όμορφο τραγουδάκι...όμορφο το λουλούδι στα δεξιά ;)
Η "απαισιοδοξία" στη γραφή έχει έχει μεγάλη ομορφιά, μαγεία θα έλεγα... Κι εγώ γράφω "απαισιόδοξα" και οι αγαπημένοι μου ποιητές και συγγραφείς "απαισιόδοξοι" χαρακτηρίζονται. Κατά τα άλλα πάντως είμαι ένας πολύ αισιόδοξος και σχετικά χαρούμενος άνθρωπος (παρόλο που δε ζω και υπό τις καλύτερες συνθήκες). Και αυτό πιστεύω πως είναι το θέμα.
Τα όνειρα πάντα μπορούν να βγουν αληθινά αρκεί να πιστέψουμε με όλη την ψυχή μας σε αυτά. Πόσο μάλλον τα όνειρα που είναι στο χέρι μας. Γι' αυτό αν θες να κάνεις το ταξίδι των ονείρων σου, θα το κάνεις. Μην το απορρίπτεις, όμως! Με καλή παρέα και το ζητούμενο χρηματικό ποσό όλα τα ταξίδια γίνονται!...
Πρόσεξα πως σπουδάζεις ψυχολογία, κάτι το οποίο είναι το όνειρό μου και σκοπεύω να σπουδάσω κι εγώ. Αλήθεια, πώς σου φαίνονται τα μαθήματα; Γιατί μια ανησυχία την έχω...
Α, ευχαριστώ για το σχόλιο! Μακάρι οι γονείς να είχαν κατά νου αυτό το ποίημα!
Αυτό που είναι απαράδεκτο είναι ότι μόλις πέρυσι ψηφίστηκε το νομοψήφισμα κατά την ενδοοικογενειακής βίας!
*το νομοσχέδιο εννοούσα
Ίσως τελικά πρέπει να
είμαστε τυφλοί για να δούμε.
Γιατί παρά του ότι τα έχουμε ανοιχτά
ούτε βλέπουμε ούτε ακούμε...
Λες να έφτασε το αύριο?
λιμανάκι,
τουλάχιστον να είναι κάπου κι όχι πουθενά!
Αυτό που λες λουλούδι στα δεξιά νομίζω ότι είναι πεταλούδα. Τώρα βέβαια για να πω την αλήθεια, μου έβαλες μια υποψία!
punk's not dead,
συμφωνώ μαζί σου! Αν δεν μου άρεσε, δεν θα έγραφα απαισιόδοξα! Κι εμένα οι αγαπημένοι μου ποιητές είναι απαισιόδοξοι.. (τι να πω για τον Καρυωτάκη πια!!) Απλά είναι άσχημο να μετατρέπουν οι άνθρωποι την απαισιοδοξία σε μιζέρια.. ας την κάνουν καλύτερα σαρκασμό ή χιούμορ!
Όλα γίνονται! Και μάλλον είναι αρκετοί που πιστεύουν σε αυτό το όνειρο, γιατί μόλις λέω ότι θέλω να πάω Βραζιλία θέλουν να έρθουν πολλοί μαζί!
Όσο για την ψυχολογία, σαν αντικείμενο είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και έχεις πολλά να μάθεις! Αν σου αρέσει θα πωρωθείς! Βέβαια το πανεπιστήμιο μας παίζει να είναι και το πιο ανοργάνωτο στην Ελλάδα, πράγμα που σπάει νεύρα και χρειάζεσαι εσύ ψυχολόγο μετά!
pafa64,
ή τουλάχιστον να υποστούμε ένα γερό σοκ για να δούμε πόσο μίζερα και στενόμυαλα αντιμετωπίζουμε την ζωή μας κάποιοι..
το αύριο δεν ξέρω πότε θα ρθει.. ελπίζω μόνο να 'μαι εδώ..
παλι με ταξιδεψες με ομορφες εικονες...
ναι ειμαι σιγουρη πως καπου εκει ειναι...
θα βρεθειται καποτε...και θα δεις πως ηταν καπου εκει...παντα εκει ηταν...
νεραιδενια φιλια!!!
No...
ναϊάδα,
χαίρομαι που τις ένιωσες κι εσύ!
μακάρι να είναι όλα αυτά αλήθεια!
φιλάκια!
κώστα,
no...?
"Are you there?"
No...
μοναξιααααα
Κάπου κοντά σου βρίσκεται μα όπως όλα όσα αξίζουν στέκεται στη σκιά και περιμένει υπομονετικά την στιγμή που εσύ θα δίωξεις μακρία την αχλή που τον σκεπάζει...
Πολύ όμορφο τραγούδι.
Την καλησπέρα μου
κώστα,
τότε... :(
lz,
τουλάχιστον υπάρχουν τα τραγούδια!
πνεύμα,
αυτή η σκιά που κρύβει όλα τα όμορφα δυστυχώς είναι απαραίτητη! Μας βοηθάει να τα διακρίνουμε. (Λίγο αντιφατικό ακούγεται αυτό βέβαια...)
καληνύχτα.
Δημοσίευση σχολίου