Σαν μπάλα....

Κυλάμε, κυλάμε κι οι μέρες περνούν
Στοχεύουν στο χάραγμα ν’ ακουστούν

Κυλάμε γοργά σαν μπάλα παιδιού στην αυλή
Του ονείρου εικόνα μουσική

Ίσως ανάγκη
Ίσως μια σπίθα στη νύχτα
Ίσως πηγάδι βαθύ μ’ ένα σκοινί που ψάχνει λύση
Ίσως ο θάνατος, ίσως ζωή
Μπορεί όλα μαζί, μην ψάχνεις
Ίσως να μην υπάρχει ίσως
Ίσως το νόημα να υπάρχει κάπου εκεί που ισορροπεί η αγάπη με το μίσος
Κοίτα ψηλά καλύτερα
Ίσως νιώθεις ν’ αλαφραίνεις
Ίσως το αύριο γεννήθηκε για σένα. Ίσως
Κοίτα ν’ αρχίσεις κάτι ωραίο
Μάλλον δεν φταις εσύ για όλα
Δεν είσαι το κέντρο του κόσμου
Ίσως γίνεις όταν σκεφτείς θετικά για σένα
Καθώς θα σέβεσαι τον ναό που ζεις μέσα ψυχή μου
Ίσως η άβυσσος, σαν τούνελ, σαν λακκούβα που λέει
Είναι ο κόσμος σα φαράγγι με ποτάμι που ρέει
Και ρέει στην ευθεία γραμμή στο δάσος που κλαίει
Και η σκέψη είναι αλεξίπτωτο λέει

Ξεφυλλίζοντας απόψε τα όνειρα μου ουρανέ
Περνώντας από εκεί έχουν το άγγιγμα σου
Πες μου τα δάκρυα μου αν φίλτραραν τα σύννεφα σου
Και άμα τ’ αστερία σου είδαν τις μαύρες σκέψεις μου
Σαν πέρναγαν κι αυτές απ’ τα λημέρια σου
Ξέρω πως ώρες ώρες σαν κι αυτές τις μαύρες ώρες
Που δεν βλέπω ήλιο, που ζω στην σκοτεινιά, εσύ με βλέπεις
Μα δεν μιλάς

Κυλάμε γοργά σαν μπάλα παιδιού στην αυλή
Του ονείρου εικόνα μουσική

Κυλάμε, κυλάμε και οι μέρες περνούν
Στοχεύουν στο χάραγμα ν’ ακουστούν

Λίζυ Ξανθοπούλου- Καρίμαλη, Νικόλας Καρίμαλης


Αν και αυτό το post θα ταίριαζε πιο πολύ στο blog του multum in parvo, το τραγούδι μου αρέσει πάρα πολύ και είπα να το βάλω στο δικό μου. Πάντως τον ευχαριστώ πολύ που μου το έστειλε. Αν μπορέσω θα ανεβάσω και το τραγούδι.