Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Can you feel me??


Πόσο λογικό είναι να κυνηγάς κάποιον που έχει φύγει μακριά εδώ και καιρό;
Ή μήπως δεν αφορά την λογική κάτι τέτοιο;
Γιατί να μην υπάρχει ένα γαμημένο delete;
... να επιλέγεις τι θες να σκέφτεσαι και τι να ξεχάσεις...



I tried to murder the lonely,
Contemplate our mortality.
Into infinity,
Frozen memory
Wipe the tears from yesterday,
A time for change, take the pain away.
Angel, my destiny,
Can you feel me?

12 βρηκαν το κλειδι:

Άρτεμις είπε...

Ίσως δεν έχει να κάνει με την λογική...
Ίσως κρατάς μέσα σου μια ελπίδα από κείνες που φωνάζουν δυνατά "Αρνούμαι...!".
Αρνείται να σβήσει... Αρνείται έτσι απλά να δεχτεί το τέλος...
Γνώριμο συναίσθημα...
(Κι αν μπορούσαμε αλήθεια να διαλέγαμε τι θα σκεφτόμαστε και τι θα ξεχνάμε... Τι θα επιλέγαμε τελικά...)

Ανώνυμος είπε...

μακαρι να υπηρχε το χω σκεφτει κι εγω..αλλα τοτε δεν θα πονουσαμε αρα δεν θα ζουσαμε

pafa64 είπε...

Όλα θέλουν το χρόνο τους
και εμείς περισσότερο
για να αποδεχτούμε
κάποιες καταστάσεις.

aggelika είπε...

άρτεμις,
στις καταστάσεις που αντικειμενικά δεν υπάρχει καμιά ελπίδα, εμείς γιατί να θρέφουμε τις δικές μας υποκειμενικές ελπίδες; Εκεί θα ήταν πολύ χρήσιμο ένα delete!!!

ψυχασθενή,
συμφωνώ ότι ο πόνος είναι κι αυτός ένας τρόπος να αισθάνεσαι την ζωή.
Το delete χρειάζεται για τις κλινικές περιπτώσεις!!!

pafa64,
κι όταν ο χρόνος που μας δίνεται είναι υπερβολικά πολύς, μα δεν αλλάζει τίποτα κι ούτε καταφέρνουμε να αποδεχτούμε κάτι... τότε τι γίνεται?

kioy είπε...

Μα αν είχε η ψυχή Delete και enter τότε θα ήμασταν έρμαι της λογικής μας.

Σα ιατρουδάκια ασάλευτα πάνω απ' τον ασθενή. Σαν εξουσία αμίλητη. Σαν φιλί που δίνεται σε δόσεις. Θα βλέπαμε σ' ένα δρόμο να κλαίει ένα παιδί. Και μες στη κουλτουρα του Delete και του Enter, θα περιμεναμε την αγιοποιημένη και έκφυλα αποθεωμένη κριτική μας να αποφασίσει...

Να κυνηγάς όποιον ορίζει η καρδιά σου. Από πίσω και από μπροστά του. Και ας μην κυνηγάς αυτόν, και ας κυνηγάς τις μέρες που υπολείπεται το παρελθοντικό ταξίδι... Η ζωή μετριέται με τον πόνο...

Καλημέρα σας!

jacki είπε...

Ευτυχώς δε λες που δεν υπάρχει το delete.
Ας θυμόμαστε.. να μην τα ξανακάνουμε.

Ξωτικουλι είπε...

Επειδή εγώ ανήκω στην κατηγοριά εκείνων που έχουν μνήμη χρυσόψαρου, δεν έχω να σου προτείνω και πολλά...
Ενα τραγουδάκι λοιπον απο τους αγαπημένους μου Anathema, για να θυμάσαι εκείνους που σου....τα όνειρα!!!http://www.youtube.com/watch?v=uUR5YcZJCMY&feature=related

raslowbap είπε...

Αν υπήρχε αυτό το κουμπί δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ολοκληρωθούμε. Τα άσχημα συναισθήματα και οι καταστάσεις χρειάζονται γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τα καλά που συναντάμε και νιώθουμε. Βέβαια αν υπήρχε έχω την εντύπωση πως θα το πάταγα κάποιες φορές. Πάντως είναι πολλές οι φορές που κυνηγάμε το ανέφικτο με είτε θετικά είτε αρνητικά αποτελέσματα...αναλόγως.

Την καληνύχτα μου

aggelika είπε...

kioy,
έρχονται στιγμές που αυτό το ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ φωνάζει πιο δυνατά από τον πόνο, και από αυτό που ορίζει η καρδιά. Τότε εύχεσαι να μπορούσες να διαγράψεις από την μνήμη εύκολα. Αν και άμα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο μετά σίγουρα θα το μετάνιωνα!
καλό βράδυ..

jacki,
κι αν θυμόμαστε και τα ξανακάνουμε για τι είμαστε? Για ψυχιατρείο?? χεχεχε..
φιλάκια!

ξωτικούλι,
σε ζηλεύω! Και τι δεν θα 'δινα να μπορούσα να ξεχάσω κάποια πράγματα!
Αγαπημένο, λατρεμένο αυτό το τραγούδι!!

raslowbap,
το ίδιο πιστεύω και εγώ. Δεν θα αντιλαμβανόμασταν το μεγαλείο της ευτυχίας αν δεν την στερούμασταν κατά διαστήματα.. Βέβαια με την υπερβολική έκθεση στην μιζέρια δεν υπάρχει περίπτωση να αλλοιωθούν οι αντιλήψεις και τα συναισθήματα, να βλέπουμε την ευτυχία μπροστά και να μην απλώνουμε το χέρι να την πιάσουμε??

Ξωτικουλι είπε...

Καλό μου, δυστυχώς ξεχνάω πράγματα που δεν θα έπρεπε, και συγχωρώ ανθρώπους που .... τα δικά μου όνειρα..
Μη με ζηλεύεις καθόλου.
Αλλα τωρα έχω αρχισει να το δουλευω το θεματακι.Κρατάω σημειώσεις πια, και εχω πάψει να συγχωρω.Θα βελτιωθώ που θα μου παει!!

Φιλι.

raslowbap είπε...

Ναι υπάχει αυτή η περίπτωση. Υπάρχει κι όμως η περίπτωση που η υπερβολική έκθεση στην μιζέρια θα μας κάνει να κυνηγήσουμε την αληθινή ευτυχία.

Γουφ Γουφ

aggelika είπε...

ξωτικούλι,
ναι, αυτό με τις σημειώσεις είναι καλή περίπτωση! Η οργάνωση σε βοηθάει γενικότερα, μόνο που σου στερεί τον αυθορμητισμό καμιά φορά!
φιλάκια!

raslowbap,
όπως και να το κάνουμε, περίεργο πράγμα η μιζέρια! Δεν είναι να παίζεις μαζί της!!