Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

In my dreams....


Τα πιο όμορφα όνειρα μου ήταν εκείνα που πέθαινα.
Κατάφερνα ν' αφήσω πίσω ό,τι με κρατούσε.
Κατάφερνα να χαιρετίσω ό,τι με πονούσε.
Ξέχναγα ακόμα κι ό,τι μ' αγαπούσε.
Ίσως να ήταν αυτός ένας τρόπος να προστατεύω τους αγαπημένους μου ανθρώπους από την αυτοκαταστροφικότητα μου.
Έβλεπα τα πάντα να σβήνουν πίσω μου και χαιρόμουν γιατί ήμουν ελεύθερη!
...η δύναμη να λες αντίο και να το εννοείς. Και μετ
ά να μην γυρίζει το μυαλό πίσω ξανά.
Ποτέ!





Κι ύστερα έφευγα με συντροφιά τον αέρα, δεν ξέρω για που.
Μου άρεσε να περπατάω ξυπόλητη πάνω σε πράσινα κύματα.
Μου άρεσε να αγκαλιάζω τις γαλάζιες ιστορίες των δελφινιών.
Γνώριζα κι άλλους παράξενους ταξιδιώτες. Δεν έλεγα ποτέ από που ήρθα ούτε που πάω. Τους έλεγα μόνο την ιστορία μου κι άκουγα την δικιά
τους. Μοιραζόμασταν λίγη ζωή και μετά χωρίζαμε.
...κάθε δάκρυ που δεν κύλησε κι ένα καινούριο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό, ένα ολοκαίνουριο ανθισμένο λουλούδι.
(Φταίει τάχα που περισσεύουν τα δάκρυα αποχωρισμού στην αληθινή μου ζωή που είναι ο κόσμος μου τόσο σκοτεινός και γκρίζος??)
Ζωή καινούρια... χωρίς σύννεφα να κρύβουν το φεγγάρι.

Και τ' αστέρια φαίνονταν τόσο μικρά από εκεί πάνω...




Κι ύστερα τα βήματα με φέρναν πάλι σπίτι.
Και το όνειρο τελείωνε και ξυπνούσα ξανά.
Αλλά ήμουν χαρούμενη γιατί ήξερα ότι είχα πεθάνει.




In my dreams I'm dying all the time
As I wake its kaleidoscopic mind
I never meant to hurt you
I never meant to lie
So this is goodbye
This is goodbye

Tell the truth you never wanted me
Tell me

In my dreams I'm jealous all the time
As I wake I'm going out of my mind
Going out of my mind



9 βρηκαν το κλειδι:

jacki είπε...

Ναι ο θάνατος καμιά φορά είναι λύτρωση.. Ακόμα και στα όνειρα.
Καλημέρα.

DaisyCrazy είπε...

"...η δύναμη να λες αντίο και να το εννοείς. Και μετά να μην γυρίζει το μυαλό πίσω ξανά.
Ποτέ!"

αυτό ακριβώς.

the BluElephant είπε...

το μυαλό αυτού του κοριτσιού πολύχρωμο σαν τα ηλιοβασιλέματα σε ψηλά βουνά...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

το καταλαβαινω το συναισθημα...
ποσο πονο κρυβει μια ψυχη για να ειναι λυτρωση ο θανατος γι αυτη...;

κι ομως κατι ταξιωδιωτες σαν εσενα εκεινο το ταξιδι τελικα αναζητουν στις περιπλανησεις τους...

νεραιδενια φιλια καλη μου!!!

outcast poetry είπε...

Και ταλόγια σου ωραία και η επιλογή τραγουδιού το ίδιο...Mου άρεσε πολύ ο πρώτος και ο τελευταίος στίχος..πάντα τους προσέχω σε ένα ποίημα..

Ανώνυμος είπε...

ναι ο θανατος καμια φορα


ειναι



λυτρωση

aggelika είπε...

jacki,
στα όνειρα όλα αποκτούν μια εξώκοσμη διάσταση! Ακόμα και ο θάνατος μπορεί να μην μοιάζει και τόσο τρομερός...

dorothea,
ποιος το καταφέρνει όμως??
δύσκολο πραγματικά να μην κολλάει το μυαλό στα περασμένα, ιδιαίτερα αν πονάνε!!

κύριε μπλε ελέφαντα,
έχουμε κι άλλα χρώματα να δείτε!! ;p

ναϊάδα,
μπορεί και να μην είναι ο θάνατος με την "παραδοσιακή" του έννοια, αλλά ένα επιτακτικό τέλος και μια καινούρια αρχή..
και το ταξίδι παραμένει πάντα ταξίδι και φέρνει πολλά ακόμα μαζί του!

outcast poetry,
χαίρομαι που σου αρέσει!! Μίλησε με τις σκέψεις μου αυτό το τραγούδι!

ψυχασθενή,
(μελλοντική πελάτισσα ή μελλοντική σύντροφος στο τρελάδικο?? Θα δείξει..:P)
συμφωνώ! Αλλά η ζωή είναι πιο μεγάλη λύτρωση καμιά φορά!

Nafsika Koulouri είπε...

perasa apo edo kai se vrika me hara. kathe esoterikos thanatos mikros i megalos odigi stin eleftheria. otan o eaftos sou gini o kaliteros sou filos ola vriskoun ti lisi tous. Na proseheis.

aggelika είπε...

nanno,
ευχαριστώ πολύ! (αν και πολύ καθυστερημένα!)