Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

In my dreams....


Τα πιο όμορφα όνειρα μου ήταν εκείνα που πέθαινα.
Κατάφερνα ν' αφήσω πίσω ό,τι με κρατούσε.
Κατάφερνα να χαιρετίσω ό,τι με πονούσε.
Ξέχναγα ακόμα κι ό,τι μ' αγαπούσε.
Ίσως να ήταν αυτός ένας τρόπος να προστατεύω τους αγαπημένους μου ανθρώπους από την αυτοκαταστροφικότητα μου.
Έβλεπα τα πάντα να σβήνουν πίσω μου και χαιρόμουν γιατί ήμουν ελεύθερη!
...η δύναμη να λες αντίο και να το εννοείς. Και μετ
ά να μην γυρίζει το μυαλό πίσω ξανά.
Ποτέ!





Κι ύστερα έφευγα με συντροφιά τον αέρα, δεν ξέρω για που.
Μου άρεσε να περπατάω ξυπόλητη πάνω σε πράσινα κύματα.
Μου άρεσε να αγκαλιάζω τις γαλάζιες ιστορίες των δελφινιών.
Γνώριζα κι άλλους παράξενους ταξιδιώτες. Δεν έλεγα ποτέ από που ήρθα ούτε που πάω. Τους έλεγα μόνο την ιστορία μου κι άκουγα την δικιά
τους. Μοιραζόμασταν λίγη ζωή και μετά χωρίζαμε.
...κάθε δάκρυ που δεν κύλησε κι ένα καινούριο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό, ένα ολοκαίνουριο ανθισμένο λουλούδι.
(Φταίει τάχα που περισσεύουν τα δάκρυα αποχωρισμού στην αληθινή μου ζωή που είναι ο κόσμος μου τόσο σκοτεινός και γκρίζος??)
Ζωή καινούρια... χωρίς σύννεφα να κρύβουν το φεγγάρι.

Και τ' αστέρια φαίνονταν τόσο μικρά από εκεί πάνω...




Κι ύστερα τα βήματα με φέρναν πάλι σπίτι.
Και το όνειρο τελείωνε και ξυπνούσα ξανά.
Αλλά ήμουν χαρούμενη γιατί ήξερα ότι είχα πεθάνει.




In my dreams I'm dying all the time
As I wake its kaleidoscopic mind
I never meant to hurt you
I never meant to lie
So this is goodbye
This is goodbye

Tell the truth you never wanted me
Tell me

In my dreams I'm jealous all the time
As I wake I'm going out of my mind
Going out of my mind



Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Άγρια των άστρων μουσική...




"...Μ' όσα φύγαν, μ' όσα έχουν πια χαθεί
μ' ό,τι μέσα μου έχω ως τώρα περισώσει

ξεκινάω κάθε μέρα απ' την αρχή

τα μετράω και περιμένω να νυχτώσει..."



Γιάννη σ' ευχαριστούμε κι απόψε...

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Music never lies....


Αντιφάσεις χαρακτηρίζουν την κάθε στιγμή της ζωής μας...
Γιατί να είμαι εδώ ενώ θέλω να είμαι εκεί?
Γιατί μίλησα έτσι ενώ σκεφτόμουν άλλα?

...
Μάλλον θα πρέπει να χρωματίσουμε την ζωή μας με περισσότερο αυθορμητισμό και να μάθουμε να μην την παίρνουμε και τόσο στα σοβαρά! Γιατί... η σοβαρότητα (και ιδιαίτερα η σοβαροφάνεια) βλάπτει σοβαρά την υγεία!




Αυτά σκέφτομαι ενώ με περιμένουν γύρω στις 350 σελίδες Βιολογικής Ψυχολογίας για την εξεταστική (όχι, δεν θα γκρινιάξω ξανά!)
Το ξέρω ότι η Βιολογία δεν έχει σχέση με την Ψυχολογία που σπουδάζω! Υποτίθεται ότι η λειτουργία του ανθρώπινου σώματος σχετίζεται με
τη συμπεριφορά, αλλά εγώ μέχρι στιγμής μόνο για νευρώνες και εγκέφαλους διαβάζω κι έχω φρίξει από τη βαρεμάρα!
Κι εδώ είναι που αρχίζουν το παραμιλητό αυτές οι ενοχλητ
ικές φωνές που προσπαθούν να σε αποσπάσουν...
Δεν θα ήταν καλύτερα αν τώρα βρισκόσουν σε μια χρυσή παραλία και δροσιζόσουν???

ΝΑΙΙΙΙ!!! Το ξέρω ότι αυτό θέλω!
Θέεεελω... έναν παγωμένο χυμό ανανά, τις σαγιονάρες μου και μια βρεγμένη πετσέτα!
Τα υπόλοιπα θα τα κάνει η θάλασσα και ο ήλιος...




(....)
(Ήχος από ξυπνητήρι...)
(Ήχος από ξυπνητήρι που πετάγεται στον τοίχο...)
(Ήχος από τις σελίδες της Βιολογικής Ψυχολογίας που γυρίζουν...)
...και γυρίζουν... και γυρίζουν.... ανακατευτήκα
με!!
υπομονή.... σε ένα μήνα θα είμαι Κρήτη!!




...μέχρι τότε... ο Νίκος (dreams within the twilight) φροντίζει να με κρατά απασχολημένη με ένα από τα πιο έξυπνα παιχνίδια που κυκλοφορούν εδώ! Πραγματικά ίσως το πιο ωραίο που έχω παίξει! Ας αφήσω όμως τις πολυλογίες κι ας εξηγήσω πως παίζεται...
Είκοσι ερωτήσεις + είκοσι τραγουδοαπαντήσεις.
Φουλάρεις το playlist με ό,τι τραγούδια θες και τα βάζεις να παίζουν στην τύχη. Για κάθε ερώτηση, η απάντηση είναι το τραγούδι που παίζει....


*Αν κάποιος σε ρωτήσει "Είσαι καλά;", εσύ λες....:

”Protect me from what I want” - Placebo

-!!!!!!!!!!!!!!!

*Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου;

Δεν έχει τέλος’’ – Ξύλινα Σπαθιά

-Είμαι απέραντη!!

*Τι σου αρέσει στο άλλο φύλο;

”Loverman” – Nick Cave

-Τα σχόλια δικά σας!!!

*Πώς αισθάνεσαι σήμερα;


“A fine day to exit” – Anathema

- Κι όχι μόνο σήμερα!!

*Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου;


”Getting away with it (all messed up)” - James

- Τώρα αλήθεια μου σηκώθηκε η τρίχα! Όχι, δεν το έχω πειράξει καθόλου! Πραγματικά μόνο του παίζει!!


*Ποιο είναι το μόττο σου;

Όσα η αγάπη ονειρεύεται” – Αλκίνοος Ιωαννίδης
- Μ’ αρέσει!!

*Τι πιστεύουν οι φίλοι σου για σένα;


”Goodbye” – Archive

-Αααχχ… αυτοί οι αποχαιρετισμοί μας φάγανε…

*Τι πιστεύουν οι γονείς σου για σένα;

”Are you there?” – Anathema

- Δεν φταίω εγώ, οι κακές παρέες!!

*Τι σκέφτεσαι συχνά;


”Twenty year” - Placebo

- Γεράσαμεεεεε…

*Τι είναι 2+2;

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη” – Ξύλινα Σπαθιά

-… με την απλή μέθοδο των τεσσάρων…


*Τι πιστεύεις για τους φίλους σου;

Η τελευταία φορά” – Ξύλινα Σπαθιά

- “… έχω έναν φίλο που όταν κρύβομαι με βρίσκει πάντα…

*Ποια είναι η ιστορία της ζωής σου;


“Wish you where here” – Pink Floyd

- Συνεχίζει να παίζει με τα νεύρα μου αυτό το παιχνίδι!!!


*Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;


Μεθύστε”- Διάφανα Κρίνα

- Οκ… λέω να πάω από τώρα προληπτικά σε κάνα κέντρο αποτοξίνωσης!

*Τι σκέφτεσαι όταν βλέπεις αυτόν/αυτή που σου αρέσει;


Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα”- Τρύπες

- “…ό,τι έχω αφήσει εκεί πίσω είναι μια βρόμικη σκιά, δεν με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια…

*Τι θα χορέψεις στο γάμο σου;

”The importance of being Idle” - Oasis

- Δεν θα πάω στον γάμο μου… θα βαριέμαι…

*Τι θα παίξουν στην κηδεία σου;


Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα- Τρύπες

- … με νταούλια και κλαρίνα!

*Ποιο είναι το χόμπι σου;

Θα ανατέλλω– Τρύπες

- Δυνατόοοο!!!

*Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;


”Do you love me?” – Nick Cave

-Ασχολίαστο…

*Ποιο είναι το μεγαλύτερο μυστικό σου;


”La la la la” – Τρύπες

- Καταλαβαίνετε για τι άτομο μιλάμε…


*Τι θέλεις τώρα;

“ FUCK U” – Archive

- Επίσης ασχολίαστο! Το καλό το φύλαγα για το τέλος!!


Όποιος θέλει μπορεί να συνεχίσει...



Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

I don 't belong here...



Περπάτησα μονάχη σ' έναν έρημο δρόμο.
Το καλοκαίρι μπήκε με ψιχάλες βροχής φέτος.
Τις ένιωθα να πέφτουν στην πλάτη μου, στα χέρια, στο πρόσωπο... και με ηρεμούσαν, παρά την κούραση.

Χαλάρωσα το περπάτημα μου, δεν ήθελα να φτάσω στο σπίτι...
Άρχισε να φυσάει κιόλας...
Ο αέρας ξεκαθάριζε τις σκέψεις μου. Όχι ότι κατάφερε να διώξει τις σκοτεινές, απλά ησύχασαν κάπου χαμένες για λίγο.. και με άφησαν να απολαύσω τη βροχή.




Είναι φορές που νιώθω παράξενα μπροστά στην ευτυχία των άλλων...
Δεν είναι ότι τους ζηλεύω ή ότι σκέφτομαι αρνητικά γι' αυτούς... μόνο που στεναχωριέμαι για μένα, που αλλιώς λογάριαζα τη ζωή μου κι αλλού την έχω πάει...
...για όλα αυτά που ήθελα μα ποτέ δεν θα αποκτήσω...
Κι είναι αυτή η σκέψη που με κάνει να νιώθω τόσο ασήμαντη στις ζωές των άλλων, σαν να μην ανήκω σε αυτόν τον κόσμο...