Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Nearly there...


Χάνομαι... το ξέρω...
Σιγά σιγά, αλλά χάνομαι...
Ψάχνω να με βρω, αλλά δεν είμαι πουθενά.
Τα παλιά λημέρια γέμισαν αίμα, με διώχν
ουν...
Μα εγώ επιστρέφω ξανά.
Επιστρέφω γεμάτη περιέργεια για να δω τη ζωή χωρίς εμένα.
Κρύβομαι και περνάω απαρατήρητη... κι οι άνθ
ρωποι συνεχίζουν να περνάνε από μπροστά μου και να φεύγουν. Άλλοι, πάλι, κάνουν κύκλους κι επιστρέφουν ξανά, μ' αλλοιωμένη μορφή όμως.
Σκιές χορεύουν πάνω σε τοίχους, φώτα προσπαθούν να γεμίσουν το κενό, αλλά μάταια...
Διασταυρώνονται βλέμματα που πάντα έχουν κάτι να πουν, αλλά φοβούνται να ψελλίσουν και τον παραμικρό ψίθυρο.

Κι έτσι περνάει η στιγμή κι είναι αργά όταν οι καρδιές καταλαβαίνουν ότι η σιωπή πονάει πιο πολύ από τα λόγια...




Διάλεξα να ζω την ζωή μου ανούσια, άσκοπα... χρόνια τώρα.
Τρέφομαι με όνειρα κι ελπίδες ανώφελες, που σβήνουν σαν ανατέλλει ο ήλιος.
Κατά βάθος είμαι πολύ ρομαντική αλλά μ' αρέσει να το κρύβω...
Κλαίω μονάχη μες στο σκοτάδι...
Μ' αρέσει να χάνομαι μέσα στο πλήθος, να χαζεύω τους ανθρώπους που περνάνε δίπλα μου.
Δεν μ' αρέσει να μιλάω όταν βρίσκομαι με φίλους.. προτιμώ να τους ακούω, κι ας έχω πολλά να πω...
Τις νύχτες βλέπω όνειρα που με γυρίζουν πίσω... θολά.
Βλέπω μοναχικές ψυχές πάνω σε στέγες.

Πως ανεβήκαμε εκεί πάνω? Ήσουν τόσο θλιμμένος σ' εκείνο το όνειρο κι εγώ σ' αγκάλιασα, μα δεν μπορούσα να κάνω τίποτα παραπάνω...
Κι είναι κάτι άλλες νύχτες που κυνηγώ τον φόβο μέσα στον ύπνο μου, διαλέγω όνειρα να ζω και τα σκοτώνω όταν χαράζει...
Κάθε αυγή με πνίγω στην πιο βαθιά θάλασσα, μα ζωντανεύω πάλι κάθε που νυχτώνει...




Δεν ξέρω τι θέλω να πω μ' όλα αυτά.
Χάνομαι...

9 βρηκαν το κλειδι:

jacki είπε...

Κι εγώ νιώθω πολλές φορές ότι με μια αγκαλιά θα μπορούσα να πάρω τη θλίψη κάποιου.. Μα οι άνθρωποι φοβούνται το άγγιγμα.. Και χάνομαι κι εγώ μαζί σου.
Να σε προσέχεις μικρή και αγαπημένη μου.

zekia είπε...

εκπληκτικό τραγούδι και το δεύτερο πιο αγαπημένο μου συγκρότημα. Μόλις διάβασα τον τίτλο του πόστ και πριν αρχίσει να παίζει το κομάτι, άρχισα να το σιγοτραγουδάω. Μονόδρομος συνειρμός.

"keep your head up, we are nearly there"

aggelika είπε...

jacki,
μια αγκαλιά είναι κάτι δύσκολο για μερικούς.. Ένα βλέμμα είναι πιο εύκολο να ξεφύγει, μα ακόμα κι αυτό φυλακίζεται τις πιο πολλές φορές...
καλό σου βράδυ..

zekia,
χαίρομαι!! Υπέροχη κι αυτή η slow live εκδοχή ε??? Κρίμα που διαλύθηκαν...

λιμανάκι είπε...

Δεν είναι άσχημο να χάνεσαι καμμια φορα..

Θα ξαναβρεις τον εαυτο σου και θα τον αγαπήσεις πιο πολύ τότε

Φιλάκι σου τρυφερό

;)

Άρτεμις είπε...

η σιωπή πονάει πιο πολύ από τα λόγια...

Γιατί φώλιασαν έτσι τα λόγια σου μέσα μου...?

Γιατί γεμίζω "γιατί" συνεχώς...?

"Ήσουν τόσο θλιμμένος σ' εκείνο το όνειρο κι εγώ σ' αγκάλιασα, μα δεν μπορούσα να κάνω τίποτα παραπάνω..."

Πόσο όμορφη η μελαγχολία και το συναίσθημα σου...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

συμβαινει πολλες φορες να χανομαστε...
να περναει η ζωη χωρις εμας...
δυστηχως δεν μας περιμενει ποτε...
συνεχιζει την πορεια της...

εκεινο που με κανει να κλαιω ακομα μια φορα ειναι εκεινο που εγραψες...
περναει η στιγμη...κι οτι δεν ειπωνεται ισως να μην ειπωθει ποτε ξανα γιατι δεν θα ξαναρθει εκεινη η στιγμη...κι ολα αυτα απο εναν φοβο...

συμβαινει καμια φορα να χανομαστε...

σου αφηνω μια αγκαλια με την αγαπη μου!!!

Υ.Γ υπεροχο το κομματι που ακουγεται...!

zekia είπε...

κρίμα δε λες τιποτα και δεν πρόλαβα να τους γνωρίζω αρκετά καλά και να κυνηγήσω ένα live ους πριν το κάνουν. Τώρα μου χει μείνει απωθημένο...

Shattered Words είπε...

Είναι καλό να χάνεσαι κάποιες φορές...Το τώρα,το εδώ εκείνες τις στιγμές ίσως δε σε χωράνε...Πέτα όσο πιο μακριά...μπορείς!!!

Φιλιά.

aggelika είπε...

λιμανάκι,
μακάρι να γίνει έτσι..
καληνύχτα.. φιλιά..

άρτεμις,
πάντα φοβάμαι να πω το κάτι παραπάνω, κι ας το θέλω πολύ...
χαίρομαι που σου άρεσε.. φιλάκια!

νεράιδα,
σ' ευχαριστώ!
ας βρεθεί τουλάχιστον κάτι ισάξιο μ' αυτό που χάθηκε, αν δεν μπορεί να γυρίσει πίσω αυτό το ίδιο...
φιλάκια..

zekia,
και σε μένα... και πέρσι που είχαν έρθει έδινα πανελλαδικές και δεν μπορούσα να πάω.. :(

dreams within the twilight,
είναι καλό να χάνεσαι αν ξέρεις τον δρόμο να γυρίσεις? Ή είναι καλύτερη μια παντοτινή περιπλάνηση στο άγνωστο? ...
φιλιά...