Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Η παγωνιά που ζεσταίνει....



Άγρια μοναξιά ξημερώνει κι απόψε...
Έκοψα την ψυχή μου σε μικρά κομματάκια και τα μοίρασα παντού... σε άλλους έδωσα δάκρυα, σε άλλους χαρά.
Το αποτέλεσμα ήταν να μείνω ξανά στο τίποτα.
Μα ακόμα κι αυτό θέλω να το δώσω...

Γιατί το καλύτερο πράγμα που μπορείς να μοιραστείς είναι αυτό το υπέροχο τίποτα...
Μόνο αυτό μπορεί ν' ανθίσει μέσα στο χιόνι...




Σε δυο μέρες γίνομαι 19.
Ποτέ δεν συμφιλιώθηκα με τον χρόνο. Πάντα τον έβλεπα σαν εχθρό μου.
Πάντα είχε κάτι να πάρει.. τίποτα να δώσει...
Γιατί πάντα θα βλέπω εκείνα τα χαμένα καλοκαίρια της άγριας νιότης στην Κρήτη σαν ανοιχτές πληγές που θα μου θυμίζουν κάθε που αλλάζει ο καιρός έναν κόσμο που δεν πρόκειται να ζήσω...
...μια χαμένη Ατλαντίδα που έπρεπε να είχα πνίξει όσο ήταν καιρός...


(Anathema- Eternity II)

14 βρηκαν το κλειδι:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κι' αν τίποτε νιώθεις πως έχεις στην ψυχή,
πως άλλο τίποτε δεν έμεινε να δώσεις,
να είσαι σίγουρη πως η αγάπη δεν προειδοποιεί,
πως είναι ικανή της Ατλαντίδας σου το νησί να το σιμώσει.
Να σβήσει τις πληγές που κάποια καλοκαίρια σου αφήσαν
και μ' άλλες Άνοιξες να σου γεμίσει τις αγκαλιές.
Τότε σμίξε τις δυο σου χούφτες και κράτησε σφιχτά όσα ο ΄Ερωτας στα χέρια σου απιθώσει..

Χρόνια πολλά, καλά, χαρούμενα σου εύχομαι.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Shattered Words είπε...

Πάντα εχθρός θα είναι...ο χρόνος!!Από εμάς εξαρτάται πώς θα τον...υποδεχτούμε στη ζωή μας!!
Σου εύχομαι τα καλύτερα αγαπητή!!!

Φιλιά.

Nikos V.

outcast poetry είπε...

Κυνηγα εσύ το χρόνο και όχι αυτός εσένα
Υ.Γ. ωραία είσαι και εσύ εδώ σκοτεινά και με ωραία μουσική
...Σε μια γη που ανατέλλει

aggelika είπε...

φυρδην-μιγδην
πολύ όμορφο!
σ' ευχαριστώ πολύ!!
καλό απόγευμα!

dreams within the twilight,
από μακριά και αγαπημένοι λοιπόν με τον χρόνο!
σ' ευχαριστώ πολύ!

outcast poetry,
αυτό είναι που δεν μπορώ να καταφέρω μάλλον.
ευχαριστώ πολύ!
..σε μια Γη που ανατέλλει!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μη νομιζεις...
οτι δωσαμε δεν χαθηκε...
δεν μας εμεινε το τιποτα...
μας εμεινε η ικανοποιηση...η ολοκληρωση του οτι δωσαμε...μοιραστηκαμε το μεσα μας...
σκεψου να ειμασταν κενες απο συναισθηματα...
σκεψου να μην ειχαμε μνημες...

χρονια σου πολλα γλυκια μου!!!
ομορφη που ειναι η ηλικια των 19...δεν απεχω και πολυ αλλα αληθεια σου λεω απο εδω και μπρος καθε χρονος θα ειναι μια αλλαγη...

νεραιδενια σου φιλια και ευχομαι μονο καλα να σου φερει η ζωη!!!

λιμανάκι είπε...

Χρόνια σου πολλά μικρή μου.

Είσαι στην αρχή ακόμα.

Διεκδίκησε!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ.ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ.ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΛΑ ΓΙΑ ΜΑΣ.ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

raslowbap είπε...

Χρόνια πολλά και καλά Aggelika. Το γεγονός ότι βλέπεις τον χρόνο σαν εχθρό μπορείς να το εκμεταλέυτείς τόσο ώστε να πεισμώσεις και να του πάρεις όσα περισσότερα μπορείς ή τουλάχιστον να μην τον αφήσεις να σου πάρει ό,τι είναι σημαντικό για σένα. Ό,τι επιθυμείς να το ανταμώσεις σύντομα δίπλα σε όσους αγαπάς και σε αγαπάνε.

Την καλησπέρα μου...

aggelika είπε...

ναϊάδα,
η ικανοποίηση γι' αυτό που δώσαμε κρύβεται στο τίποτα. Οι μνήμες πονάνε καμιά φορά, αλλά ναι.. καλύτερα που υπάρχουν.. Βέβαια πάντα θα υπάρχει κάτι που δε ζήσαμε που θα πονάει πιο πολύ.
σ' ευχαριστώ νεράιδα..
φιλάκια!

λιμανακι,
ευχαριστώ πολύ!
αρχή και τέλος τα μπέρδεψα μάλλον...

Jk skroutzako,
ευχαριστώ πολύ!
επίσης καλό μήνα και σε σένα...

raslowbap,
δυστυχώς τόσα χρόνια προσπαθώ και δεν καταφέρνω κάτι.. Όσο πιο πολύ του εναντιώνομαι τόσο πιο εύκολα με νικάει, με αφοπλίζει...
σ' ευχαριστώ πολύ!
καλό σου βράδυ..

pafa64 είπε...

Χρόνια σου πολλά
να είσαι καλά, δυνατή
όσο δίνεις
τόσο πιο γεμάτη γίνεσαι
με το χρόνο
αυτά που παίρνει φαίνονται
και αυτά που δίνει
πάλι φαίνονται


από τους λίγους


γι αυτούς να είσαι


αν και το ξέρεις


και όπως λέει και ένας φίλος

από την Κρήτη

η αγάπη οφείλει να υπάρχει

και μετά, αλλιώς


δεν υπήρξε ποτέ.

Χρόνια πολλά.!!!

Unknown είπε...

ο Χρόνος Αγγελική μου είναι ένα επικό παραμύθι και πρέπει να το ζήσουμε όπως του αξίζει.
Χρόνια πολλά και με υγεία και προκοπή

aggelika είπε...

pafa64, παιδί της πλατείας,
ευχαριστώ πολύ!
καλή σας μέρα!

zekia είπε...

ο χρόνος γίνεται όλο και πιο δυσάρεστος, όσο δηλαδή λιγότερος σου μένει τόσο πιο βαρύς πέφτει πάνω σου. Κοίτα το μέλλοντα και όχι τον αόριστο. Χρόνια πολλα:) έστω και καθυστερημένα

aggelika είπε...

zekia,
σ' ευχαριστώ πολύ..
Αυτό προσπαθώ να κάνω, αλλά αυτά που με τραβάνε πίσω είναι πιο πολλά από αυτά που με σπρώχνουν μπροστά...