Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

The Beloved



''Άλλη μια μέρα ξημερώνει...
Υπάρχω ακόμα... (?)
Πότε δεν ένιωσα το κρύο τόσο έντονο...

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα μπορέσω να φύγω...
Και δεν καταφέρνω να εξηγήσω γιατί σ' αγαπώ τόσο, τώρα που έφυγες...
Στέκομαι μέσα στη βροχή...
Άφησε με να σε ξεπεράσω...

Δε νομίζω ότι θα μπορέσω να αντέξω πια άλλη μια ξάγρυπνη νύχτα...
Να μπορούσα έστω ν' ανακαλύψω εκείνο το άπιαστο φως....
Σε μια ονειρεμένη γη, πέταξα για τα τρομαγμένα μάτια σου...
Ένα ατελείωτο πέταγμα οι σιωπηλοί λυγμοί μου
...

Κάθε που κλείνω τα μάτια, το μυαλό μου καθαρίζει...
Κάθε που ονειρεύομαι, είσαι ξανά εδώ...
Σκέφτομαι πως ακόμα μου λες ψέματα και πως τα μάτια σου φέρνουν τον πόνο πίσω ξανά...
Για άλλη μια φορά δεν μπορώ να αντέξω αυτό που συμβαίνει...

Ό,τι κι αν ένοιωσα κάποτε, τώρα πια έχει χαθεί...
Το μέσα μου μπορεί και αναπνέει ελεύθερο ξανά...
Δε βλέπω το γιατί να συνεχίσω έτσι...
Αντίο... Ήρθε επιτέλους ο καιρός να φύγω....''

Anathema- The Beloved


6 βρηκαν το κλειδι:

Shattered Words είπε...

Είχα μεταφράσει κι εγώ κάποτε αυτό το υπέροχο τραγούδι...πολύ όμορφος ο δικός σου τρόπος!!Με...αγγίζει!!

Φιλιά.

Nikos V.

jacki είπε...

Κάποιος που έμαθε να λέει ψέματα θα το κάνει πάντα.. Μόνο να μην τα πιστέυουμε.
Καλημέρα γλυκιά μου.

Άρτεμις είπε...

Δεν χωράνε παραπάνω λέξεις... Απλά υπέροχο... Και στα ελληνικά μ' αρέσει τόσο πολύ όπως το φτιαξες...
Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα by the way...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

"καθε που ονειρευομαι εισαι ξανα εδω..."
σταματαμε να ονειρευομαστε αραγε...;

μπορει και να ηρθε ο καιρος να φυγουμε...

νεραιδενιο φιλι!!!

aggelika είπε...

dreams within the twilight,
ήταν από τα τραγούδια των Anathema που δεν είχα δώσει και πολύ σημασία, μέχρι που μια μέρα που το άκουγα έφαγα φλασιά και κόλλησα!!
χαίρομαι που σου αρέσει!!
καληνύχτα...

jacki,
το ξέρω γλυκιά μου.. Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορείς ν' αντισταθείς στο ψέμα κάποιου??
καλό σου βράδυ..

Άρτεμις,
χαίρομαι που σ' αρέσει!
σ' ευχαριστώ πολύ!!
καλό βράδυ!

ναϊάδα,
τα όνειρα δεν σταματάνε ποτέ.. μπορούμε όμως ν' αλλάξουμε το αντικείμενο που ονειρευόμαστε!!
Για μένα έχει έρθει εδώ και καιρό η ώρα μου να φύγω... μόνο που αυτό το αναθεματισμένο τρένο που θα με πάρει από εδώ αργεί να έρθει και κάθομαι και περιμένω άσκοπα...
καληνύχτα...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Τόσο τρυφερό, τόσο όμορφο κείμενο!
Καλησπέρα!