Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Ατλαντίς....




Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα BAR αγκαλιά ξωτικά καθάρματα
μου 'χες πεί πως θα 'ρθείς και ήρθες
Ατλαντίς στο βυθό
φωτισμένα άρματα
Μπρός στα μ
άτια μου περνάνε
φωσφορίζουνε και πάνε



Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα BAR τα πα
ιδιά σε κοιτάν ανύποπτα
με ρωτάν από που να ήρθες
δεν θα πώ ποτέ σε κανέναν ΤΙΠΟΤΑ
Μπρός στα μάτια μου περνάνε
φωσφορίζουνε και πάνε


Στις βιτρίνε
ς που μου φέρνουν ζάλη
στις οθόνες που χτ
υπάνε τα κομπιούτερ γράμματα
καθρεφτίζεσαι μπροστά μου πάλι
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα



(Ξύλινα Σπαθιά-Ατλαντίς)






Ποιος πονάει πιο πολύ... αυτός που φεύγει ή αυτός που μένει??

...στον κόσμο μου, ονειρεύομαι ότι ζούμε ακόμα μαζί...

10 βρηκαν το κλειδι:

Shattered Words είπε...

Από τα αγαπημένα μου τραγούδια των "ξύλινων"...Πάντα με ταξιδεύει σε ένα συγκεκριμένο μέρος...
Πολλές καλησπέρες!!

Φιλιά.

jacki είπε...

Αχ βρε πλάσμα μου.. Στο δικό μου κόσμο είμαστε ακόμα και για πάντα μαζί.. Αχ βρε ψυχή μου..

aggelika είπε...

dreams within the twilight,
λατρεμένα τα τραγούδια που μας πηγαίνουν σε συγκεκριμένα μέρη! Είναι λες και γράφτηκαν μόνο γι αυτό!
καλημέρα!

jacki,
και γιατί ο δικός μας κόσμος να μην έχει ποτέ ανταπόκριση με τον πραγματικό??
καλή σου μέρα..

Άρτεμις είπε...

Και πότε θα ενωθούν τα όνειρα με την πραγματικότητα να αρχίσουμε να ζούμε ?
Γιατί όλα μόνο στη φαντασία (μου) είναι προφανώς...
Κι όποιος δε ζει σα ζωντανός είναι ήδη νεκρός...
Αξίζουμε όλοι μας όμως λιγάκι από ζωή... Νομίζω... Ελπίζω...

Καλησπέρες και καλή εβδομάδα...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ξερω μονο ποσο ποναει αυτος που μενει...
δεν εφυγα ποτε για να ξερω...

στον δικο μου κοσμο ειναι ολα αλλιως...
ο δικος μας κοσμος τοσο διαφορετικος παντα με τον αληθινο...
η' εστω τον δικο του κοσμο...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

aggelika είπε...

άρτεμις,
σίγουρα αξίζουμε λίγη ζωή... Σε αυτό το κόσμο όμως, δεν ανταμειβόμαστε σύμφωνα με αυτό που αξίζουμε.. Γι αυτό φτιάχνουμε τον δικό μας.
καληνύχτα..

ναϊάδα,
το ίδιο ξέρω και εγώ... δυστυχώς..
φιλάκια νεράιδα!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

MΠΗΚΑ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΟΥ.ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΟΝΑΝΕ ΕΞΙΣΟΥ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΙΚΡΑ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΜΕ ΟΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΠΟΡΕΙΣ.

aggelika είπε...

jk skroutzako,
καλώς ήρθες!
το έχω υπόψιν μου το τραγούδι!
σ' ευχαριστώ πολύ! Για την αυριανή μέρα θα φροντίσει η άνοιξη και ο υπέροχος μήνας που μπαίνει!

καληνύχτα!

zekia είπε...

αυτός που μένει πονάει περισσότερο. Είναι εγκλωβισμένος.

aggelika είπε...

zekia,
το ίδιο πιστεύω (φοβάμαι) κι εγώ.. Και δυστυχώς σε αυτή την ιστορία εγώ είμαι αυτή που έμεινε πίσω...