Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Show....


έχεις παρατηρήσει πότε πόσο ο χτύπος της καρδιάς φαντάζει με το τικ τακ του ρολογιού;
σαν χαλασμένο χρονόμετρο...
ρυθμισμένο επίτηδες να μετράει αντίστροφα.
κάθε παλμός και ένα χαμένο δευτερόλεπτο...
σιωπηλή μες στο σκοτάδι... να προσπαθώ να ξεχωρίσω τι είναι δικό μου από αυτόν τον χτύπο και τι ξένο.




τι γρήγορα που περνά ο χρόνος;
χθες ήταν Νοέμβρης ακόμα... τότε που δεν χορταίναμε να τρέχουμε στις βροχές και το κρύο..
σήμερα είναι κιόλας Μάρτης... κι η σιωπή παλεύει ήδη να ρίξει το αχνό πέπλο της πάνω μας..
αύριο θα φτάσει ο ζεστός Ιούνης... το καλοκαίρι πάντα μου άρεσε... δεν είχα τίποτα να φοβηθώ σε αυτό!



μ' αυτές τις σκέψεις πέφτω για ύπνο...
μ' αυτές οδηγούμαι στα πιο τρελά όνειρα...
αν μπορούσα να κάνω πραγματικότητα έστω τα κοιμισμένα μου όνειρα θα ήμουν ευτυχισμένη!


10 βρηκαν το κλειδι:

Riddle είπε...

Πόσο άσχημο είναι αλήθεια, να σιχαίνεσαι να νιώθεις αυτόν τον αέναο (κι όμως έτσι φαντάζει) χτύπο, όταν αρχίζει να ζωηρεύει.. να γίνεται όλο και πιο άρρυθμος..

Μήνα στο μήνα, τρέλα στην τρέλα.. Ποιος να φοβηθεί; Είμαστε παιδιά το καλοκαίρι.. είμαστε παιδιά πριν τον ύπνο.. όνειρα.. κι άλλα όνειρα..

jacki είπε...

Πολύ όμορφο το κομμάτι που διάλεξες.. Σήμερα μου αρέσουν ιδιαίτερα και οι φωτογραφίες σου.
Καλημέρα.

lakis είπε...

Αν προσπαθήσεις, με υπομονή κι επιμονή, όλο και κάποιο όνειρο θα πραγματοποιήσεις. Μέρα καλή

aggelika είπε...

riddle,
δεν σιχαίνομαι να το νιώσω. Ποτέ δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Δέος είναι αυτό που νιώθω, για κάτι που δεν γνωρίζω..
Όνειρα χωρίς όρια υπαγορεύει το υποσυνείδητο γιατί αλλιώς δεν παλεύεται η πραγματικότητα!

jacki μου,
σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου!
καλή σου μέρα!!

λάκη,
αυτά ακριβώς, υπομονή κι επιμονή, είναι που δεν έχω, δυστυχώς! Πάντα ήμουν ανυπόμονο άτομο, δεν είχα τη δύναμη να επιμείνω για να ολοκληρώσω κάτι..
καλημέρα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ολο σου το κειμενο ειναι πολυ ιδιαιτερο κοριτσακι!
μα μενω σε εκεινη την τελευταια φραση...
σε εκεινη που λεει για τα ονειρα...

μονο εμεις ξερουμε ποσο μας στοιχιζει να ονειρευτουμε...και ποσο ποθουμε πραγματικοτητα να γινουν αυτα που ονειρευτηκαμε...

μακαρι...ευχομαι να μπορεσεις να κανεις πραγματικοτητα εστω και καποια απο αυτα αν οχι ολα...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

aggelika είπε...

νεράιδα μου,
τα όνειρα είναι η μόνη μου περιουσία! Πως να μην ποθώ με όλη μου την ψυχή να γίνουν πραγματικότητα? Και ποιος δεν ποθεί εδώ που τα λέμε...

φιλάκια..

zekia είπε...

ο χρόνος είναι αρκετός για να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας αλλά όχι αρκετός για να το πάρουμε απόφαση πως πρέπει να το κάνουμε

aggelika είπε...

zekia,
ωραίο! πολλές φορές μας παίρνει λίγο παραπάνω να κάνουμε κάποια πράγματα.. κι όταν κάνουμε αυτό που πρέπει, μετά όλα φαντάζουν πιο απλά. Αλλά και πάλι τίποτα δεν αλλάζει!
καλό σου βράδυ..

oneiroparmenh είπε...

Παράξενο πράγμα ο χρόνος..(τι κοινοτυπο!)
Για σένα αυριο θα είναι Ιούνιος..Εγώ δυστυχώς εχω μείνει σε έναν βροχερο Δεκέμβρη...Και δεν ξεκολλάω...Γιατι αν ξεκολλήσω θα δω την πραγματικότητα..Που τώρα με πονά...Τι κρίμα που θα με βρει έτσι το καλοκαίρι..

aggelika είπε...

oneiroparmenh,
στο ημερολόγιο θα είναι μόνο Ιούνης. Γιατί και εγώ έχω κολλήσει σ' έναν ξάστερο Αύγουστο, σ' έναν βροχερό Νοέμβρη, όμοια με τον δικό σου Δεκέμβρη...
..αλλά το καλοκαίρι νομίζω έχει από μόνο του τη δύναμη να τα γιατρεύει όλα.. (ή σχεδόν όλα..)

καλημέρα