Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Μεγάλες αλήθειες...


σκέψεις μεθυσμένες με τζιν...
σκέψεις χαμένες σ΄ ένα καλοκαίρι που δεν λέει να ξεκολλήσει από την μνήμη μου, αν και ξέρω ότι είναι δύσκολο όλα αυτά να επαναληφθούν...
ο καπνός έχει αγκαλιάσει όλες τις αναμνήσεις μ' ένα αχνό περίβλημα, αφήνοντας τες ακαθόριστες, να με ακολουθούν συνεχώς, στοιχειώνοντα
ς με...



... και αφέθηκα σ' έναν ύπνο που με πήγε πολύ μακριά. Κάθε άλλο παρά γαλήνια όνειρα με σκοτείνιασαν. Φαντάστηκα πράγματα που δεν έγιναν ποτέ. Μπλέχτηκα στα δίχτυα της φαντασίας. Ήταν και το Φεγγάρι που με πλάνεψε με το φως και τα παιχνίδια του... σαν παιδί κι αυτό, να ψάχνει μια χαμένη ρότα στα ουράνια μονοπάτια.
... ένιωσα να χάνω τον χρόνο. Άλλες φορές να περνάει και να μην με ακουμπάει κι άλλες φορές να μου φέρεται αλύπητα. Σαν να μεγάλωσα χρόνια ολ
όκληρα μέσα σε λίγους μήνες. Ήταν ο μόνος που μου φώναζε την αλήθεια κι αυτό ήταν που δεν μπορούσα ν' αντέξω πιο πολύ απ' όλα. Μα το μυαλό ποτέ δεν ξεκολλάει απ' τα παλιά, σαν παιδί που αρνείται να μεγαλώσει.
... κι ύστερα άρχισαν τα ταξίδια. Πάνω-κάτω, μπρος-πίσω όλη την ώρα. Είτε διανοητικά είτε πραγματικά ταξίδια στον χάρτη, ήταν ο μόνος τρόπος ν' αντέξω το γκρίζο του χειμώνα που εγκαταστάθηκε στην ψυχή μου, μαζί με την απουσία, οριστική ή μη, αγαπημένων μου ανθρώπων. Ήταν ο μόνος τρόπος για να συνεχίσω να αναπνέω σχεδόν κανονικά.



... κι ενώ είχα καταφέρει να πέσω σε κάτι σαν χειμερία νάρκη, να μην σκέφτομαι πολύ, ήταν στιγμές που το σώμα μου ξυπνούσε. Σαν σε όνειρο, ζητούσε όσα είχε χάσει. Και προσπαθούσε να τα πάρει.. Κι όσο μου λέγανε να μην μεθώ, τόσο εγώ αποφάσιζα να πίνω πιο πολύ, σαν να μην έπιαναν τα λόγια σ' αυτήν την διάθεση για μέθη! Προτιμούσα στον δικό μου πίνακα να βάλω τα δικά μου χρώματα, κι όχι δανεικά... Κι ας ήταν να μην πάρω καλλιτεχνικά πρωτεία!
... μόνο που με φόβιζε κάτι, κι ακόμα με φοβίζει... οι ψεύτικ
ες μάσκες που φαντάζουν απαραίτητες, τα ειρωνικά χαμόγελα και οι δήθεν υποσχέσεις φιλίας... Όταν ο άλλος κοιτάζει πρώτα να σε αλλάξει για να φτάνεις στα μέτρα του, πως γίνεται να σε αγαπάει; Δεν κοιτάζω να είμαι ίδια με κανέναν, μόνο την αγάπη βάζω πάνω απ' όλα...





νότες μαγικές κι ένα τραγούδι μοιάζει να με πλησιάζει από μακριά.
μ' αρέσει... είναι το μοναδικό που μου 'χει μείνει τώρα που τα έχασα όλα.
θα 'ναι αυτό της άνοιξης, που ήρθε και επίσημα, παρά τα τελευταία κρύα.
την λατρεύω... πως θα μπορούσα αλλιώς;
...αφού είμαι παιδί της!

(Διάφανα Κρίνα- Μικρές αλήθειες)


Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά
έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ' αλήθειες
μα η καρδιά σου είναι ένα ψέμα απ΄ το βορρά

Ας ειν΄ τα χέρια σου, τα μάτια και η πνοή σου
Να μ΄ αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα
Να με κοιτάζουνε φευγαλέα ερωτικά
Να ξεφυσάει η πνοή σου απ΄ το βορρά

9 βρηκαν το κλειδι:

Shattered Words είπε...

"...Όταν ο άλλος κοιτάζει πρώτα να σε αλλάξει για να φτάνεις στα μέτρα του, πως γίνεται να σε αγαπάει;"


...αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια...το νόημα της οποίας δε μπορούν να καταλάβουν οι περισσότεροι!!
..υπέροχο απλά το τραγούδι!!

Καλό υπόλοιπο Κυριακής!!!

Nikos V.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

κανεις ποτε δεν προκειται να αλλαξει κανεναν...
μεγαλο λαθος να νομιζουμε πως μπορουμε να αλλαξουμε καποιον...
απλα αν τον αγαπαμε μαθαινουμε να συμβιβαζομαστε με μερικα πραγματα που ισως να μην μας αρεσουν...
αλλωστε ουτε κι εμεις ειμαστε τελειοι...

υπεροχο τραγουδι διαλεξες!!!

aggelika είπε...

dreams within the twilight,
δεν μπορούν να την καταλάβουν αυτή την αλήθεια γιατί απαιτεί κάτι ανώτερο. Βάζει την αγάπη πάνω από τον εγωισμό. Αλλά ποιος είναι διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο?
καλό σου βράδυ!

νεράιδα,
αν αγαπάμε μπορούμε να αλλάξουμε εμείς από μόνοι μας, αλλά όχι επειδή μας το ζήτησε κάποιος..
καλό βράδυ!

jacki είπε...

Δεν κοιτάζω να είμαι ίδια με κανέναν, μόνο την αγάπη βάζω πάνω απ' όλα...
Υποκλίνομαι.. Να είσαι καλά κοριτσάκι και να βάζεις πάντα την αγάπη πάνω από όλα.

aggelika είπε...

jacki,
ευχαριστώ πολύ!
φιλάκια..

raslowbap είπε...

"Όταν ο άλλος κοιτάζει πρώτα να σε αλλάξει για να φτάνεις στα μέτρα του, πως γίνεται να σε αγαπάει;"
Και εμένα αυτή η φράση μου μένει. Το θέμα είναι να αγαπήσεις κάποιον, κάποια, κάτι παραπάνω από ότι αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό. Θέλει όμως θάρρος διότι έτσι ή θα καταλήξεις απόλυτα ευτυχισμένος ή τελείως δυστυχισμένος...

Την καλησπέρα μου...

Ανώνυμος είπε...

Γιά νά εἶσαι ἱκανός νά ἀγαπᾶς πρέπει νά εἶσαι ἱκανός νά μήν μισεῖς καί νά μήν φοβᾶσαι. Βάζεις δύσκολα στούς ἀνθρώπους.

Iliaxtida είπε...

να μην αλλαξεις για κανεναν-μονο για τον εαυτο σου...

aggelika είπε...

raslowbap,
μεγάλο ρίσκο να αγαπάς κάποιον πάνω από σένα... Είναι πολύ επικίνδυνο/δύσκολο και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Μάλλον δεν είσαι ούτε ευτυχισμένος ούτε δυστυχισμένος.. σχοινοβατείς κάπου στην ενδιάμεση γλυκόπικρη κατάσταση...
την καληνύχτα μου..

μιχάλη,
η αληθινή, ανεπηρέαστη αγάπη υπάρχει??

iliaxtida,
αλλάζω κάθε μέρα κι από λίγο, προσπαθώντας να με αντέχω εγώ πιο πολύ. Αν καταφέρω να αρέσω στον εαυτό μου, θα έχω καταφέρει να αρέσω και στους άλλους.
καλό βράδυ.