Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

I've been digging a hole in the water for me and you...


σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό όλη μέρα.
σκέψεις σκοτεινές και μύχιες, που δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν ως το βράδυ.
βασικά... γράφω χωρίς να έχω κάτι να πω.
το στόμα μου στέγνωσε, τα χείλη μου μαράθηκαν, κι οι λέξεις που θα τα δρόσιζαν ακόμα να φανούν.




μέρες καταθλιπτικές και μαύρες. πέσαν ξανά όλα μαζεμένα.
ναι... θα μου περάσει πάλι.
όχι... να θυμηθώ να μην ξεχάσω αυτό που καιρό πασχίζω να ξεχάσω αλλά δεν πρέπει. Γιατί έτσι... ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ.
ζωντανεύουν ξανά μέσα μου κάτι χαζές φοβίες χωρίς να ξέρω το γιατί.
από αυτά τα ενοχλητικά παράσιτα που σου ροκανίζουν τα φτερά μέρα με τη μέρα και δεν τα παίρνεις είδηση παρά μόνο όταν στα αφήσουν λειψά.
μακάρι αυτές οι φοβίες να μπορούσαν να φύγουν μακριά μ' έναν αναστεναγμό, να χαθούν στον άνεμο σαν τ' απραγματοποίητα όνειρα μας.
...όμοιο μ' εκείνο τον αναστεναγμό που βγαίνει κάθε φορά αυθόρμητα μπροστά στα σύμβολα της περασμένης δόξας.
ακατανίκητη, ανυπέρβλητη θλίψη.
τάχα οι Άγγελοι δεν είναι εκεί ψηλά και κοιτάνε?
λίγη βοήθεια ζητάω.





(Midnight Choir-Will you carry me across the water?)

14 βρηκαν το κλειδι:

Άρτεμις είπε...

Ψάξε ανάμεσα στους αγγέλους... Όχι εκείνους στα ψηλά... Τους άλλους που είναι δίπλα μας, αλλά δεν το ξέρουμε... Και οι μαύρες μέρες περνάνε... Καλησπέρες...

lakis είπε...

Δίπλα σου και μέσα σου θα βρεις τη βοήθεια. Αλλα, όπως λες κι εσύ, έτσι κι αλλιώς κι αυτό θα περάσει. Μέρα καλή

aggelika είπε...

creep,
ναι.. είναι και οι άγγελοι που ζουν στη γη. Συνήθως τους ξεχνάμε. Ίσως γιατί κι αυτοί από μόνοι τους δεν θέλουν να τραβούν την προσοχή μας.

λάκη φουρουκλά,
θα περάσει.. αλλά όλα αφήνουν ένα μικρό σημάδι πίσω, για ενθύμιο!

Feli είπε...

φοβος...φοβαμαι να τον αντιμετωπισω...γιατι θα με νικησει...γιατι θα με πονεσει...γιατι θα μου δειξει ολα αυτα που καιρο δεν με εκαναν να κλαψω...αληθεια κλαιω ακομη..? ουτε αυτο μπορεσα να καταλαβω...φοβαμαι...θελεις λιγη βοηθεια...ζητησε την...κι αυτο το φοβομουν...φτανεις σ ενα σημειο που δεν σε νοιαζει αν θα προσφερθει καποιος να σε βοηθησει...αλλα η ψυχη σου παρακαλαει...και συνεχιζει να φοβαται...

aggelika είπε...

feli,
η ψυχή παρακαλάει την βοήθεια, κι ας έχει σταματήσει από καιρό να νιώθει, γιατί ποτέ δεν χάνει την ελπίδα. έστω μια ακτίδα ελπίδα.. πόσο μπορεί να βοηθήσει άραγε κι αυτή?

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ναι εκει ειναι οι αγγελοι και μας κοιτανε...
μα η βοηθεια τους φτανει μονο οταν ερθει η καταλληλη στιγμη...
εμεις δεν την ξερουμε...
μονο εκεινοι την ξερουν...
μακαρι οι φοβιες να χανονταν με εναν αναστεναγμο...
ποσες φορες δεν το ευχηθηκα...

μια νεραιδενια αγκαλια αποψε για σενα να σκεπασει τους φοβους σου!

Feli είπε...

Νομιζουμε οτι μπορει να μας βοηθησει...παντα υπαρχει...αλλα αν δεν βοηθησουμε εμεις πρωτοι τον εαυτο μας, η ελπιδα δεν μπορει να το κανει μονη της..χρειαζεται συνεργασια..

aggelika είπε...

ναϊάδα,
οι άγγελοι είναι η αγκαλιά που θέλαμε πάντα και ποτέ δεν είχαμε, το βλέμμα συμπόνιας που ποτέ δεν ήρθε.. ας βοηθούν, κι ας είναι όποτε το θέλουν αυτοί!
φιλιά νεράιδα..

feli,
σίγουρα μόνο εμείς ξέρουμε πως θα λύσουμε τα προβλήματα μας καλύτερα γιατί στην ουσία εμείς τα δημιουργούμε. Η ελπίδα είναι η τελευταία λύση. (Δεν μοιάζει κάπως με απελπισία να βασίζεσαι μόνο στην ελπίδα??)
καλή σου μέρα..

raslowbap είπε...

Τις ξέρω αυτές τις μέρες. Την βοήθεια μπορούμε να την βρούμε από εμάς τους ίδιους. Αν δεν αποφασίσουμε να βοηθηθούμε από μόνοι μας τότε δεν θα αφήσουμε και κανέναν άλλο, όσο κοντά μας και να είναι αυτός, να μας βοηθήσει...
και μην ξεχνάς αλλό φοβάμαι και άλλο δειλιάζω.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα.

Την καληνύχτα μου.

thesikaleon είπε...

Αggelika ποιος δεν ζει με φοβίες;

την καλησπέρα μου ;)

pafa64 είπε...

Δυο παιχνίδια σε ζορίζουν, είν’ ο θάνατος κι η αγάπη
Παίξ’ τα και τα δυο κι ας χάσεις, θα βγει η ήττα σου απάτη

Άντε, μη φοβάσαι, μη φοβάσαι, φίλος με τον πόνο να ’σαι

Πάντα έχει η ζωή κάτι πιο βαθύ να πει
Και ο φόβος, ναι, και ο πόνος είναι δυο σοφοί.

Ρασούλης Μανώλης.

aggelika είπε...

raslowbap,
το ξέρω ότι στην ουσία μόνο εγώ μπορώ να με βοηθήσω (ίσως και να μην αφήνω τους άλλους να κοιτάξουν μέσα μου για να ξέρουν τα προβλήματα μου) Αλλά ούτε εγώ η ίδια δεν ξέρω τι θέλω, γι αυτό νιώθω τόσο ανίκανη να με ακούσω.
καληνύχτα.

thesikaleon,
γιατί όμως να βάζουμε εμείς οι ίδιοι τις φοβίες και τη μαυρίλα στη ζωή μας? (βάζω και τον εαυτό μου μέσα..)
καληνύχτα.

paga64,
όμορφο! δεν το 'ξερα.
ο Φόβος, ο Πόνος ή η Ζωή είναι πιο σοφή???
καληνύχτα

zekia είπε...

Οι άγγελοι δεν είναι ψηλά, είναι δίπλα μας. Ο δικός σου άγγελος κάθεται δίπλα σου αυτή τη στιγμή, πίσω απο τον ώμο σου, βλέπει οτι βλέπεις και σου κρατά το χέρι. Μπορείς να του μιλήσεις αν θέλεις.
Το πιστεύω οτι ο καθένας απο μας έχει ένα φύλακα άγγελο μαζί του.

aggelika είπε...

zekia,
μακάρι οι άγγελοι μας να ήταν τόσο κοντά! Μακάρι με ένα άγγιγμα τους στον ώμο να έφευγε όλη η μοναξιά και να νιώθαμε όση ζεστασιά μας λείπει!
καληνύχτα