Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Το σεντούκι με τις αναμνήσεις

Άνοιξε το σεντούκι με τις αναμνήσεις σήμερα... Αιφνιδίως!
Χρόνια κλειδωμένο... σχεδόν ξεχασμένο, να καταστέφεται από την υγρασία και την σκόνη.
Μα πάντα έρχεται ο καιρός που θα ξανανοίξει, όσα χρόνια κι αν περάσουν...

Να τι βρήκα μέσα...
...ένα ζευγάρι στραπατσαρισμένα παιδικά φτερά, που ευτυχώς πετάνε ακόμα, κι ας χάσανε την λάμψη τους. Μόνο που είναι πολύ μικρά πλέων για την πλάτη μου...
...ένα μάτσο ξεχασμένες δικές μου υποσχέσεις, να χορεύουν μόνες στο λυκόφως και να ζητούν επιτέλους να τις εκπληρώσω.
...διαλυμένα παιδικά όνειρα, που δεν άντεξαν να ζήσουν μέσα σε τόση σκόνη, λες κι ήταν εύθραυστα και δεν μπορούσαν ν' ανασάνουν.
...χαμένες παιδικές φιλίες, στοιχειωμένοι παιδικοί έρωτες, καταδικασμένα σε λήθη και τα δυο.
...παιδικές καλοκαιρινές αναμνήσεις χαράς σε νησιά και θάλασσες, με ήλιο και φως. Σε φόντο ασπρόμαυρο όμως, χωρίς να ξέρω το γιατί.
...ανόητες φοβίες και εμμονές, που γίνονταν τεράστιες από την παιδική φαντασία και το σκοτάδι. Τώρα ζουν κι αυτές την παρακμή τους σε κάποια άκρη του σεντουκιού μου, ξεχασμένες, να ψάχνουν πάντα την ευκαιρία να μεγαλώσουν πάλι και να με στοιχειώσουν ξανά.

Το έκλεισα τρομαγμένη, όπως κάνω πάντα. Μάλλον ποτέ δεν θα είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω το παρελθόν...

Το σεντούκι όμως τι πρέπει να το κάνω; Ποια είναι η θέση του;
Πίσω στην γωνία με τις σκόνες και τις αράχνες που συνήθισε ή κάψιμο μαζί με όλα όσα έχει μέσα;;;

(Sigur Ros- Heysatan)

7 βρηκαν το κλειδι:

gregory είπε...

εαν εχεις τωρα ενα σεντουκι ..φαντασου αργοτερα...κρατα μονο της επιλεκτικες ..και κανε ονειρα καλιτερα.....

jacki είπε...

Βάλε σκοροκτόνο να μην τις φάει ο σκόρος τις ανααμνήσεις σου...θα σου χρειαστούν αργότερα.
Πολύ όμορφο το κομμάτι που μας αφιέρωσες.

αφηγήτρια είπε...

Αυτά που καίμε μας στοιχειώνουν για πάντα... αυτά που φοβάσαι τώρα, κράτα τα, μπορεί κάποια μελλοντική στιγμή να σου φανεί τόσο αστείο που κάποτε ασχολήθηκες με αυτά... και κάποια πολύ μελλοντική στιγμή θα ξαναγίνουν πολύτιμα όλα αυτά τα κρυμμένα πραγματάκια γιατί θα είναι η προσωπική σου αρχαιολογία...

Iliaxtida είπε...

εσυ τι θες??? ;)

aggelika είπε...

gregory,
ίσως να έχεις δίκιο, αλλά πώς λες στην μνήμη τι να θυμάται και τι όχι??

jacki,
δεν είναι ο σκόρος ο μεγαλύτερος κίνδυνος, αλλά ο χρόνος. Αυτός τις αλλοιώνει και τις κάνει να μοιάζουν αλλιώτικες, κάτι που δεν είναι...

αφηγητρια,
προσωπική αρχαιολογία... όμορφο ακούστηκε αυτό! Απλά θα προτιμούσα οι αναμνήσεις μου να ήταν κάτι που να μην με φοβίζει..
:)

iliaxrida,
δεν ξέρω τι θέλω! Ποτέ δεν ξέρω τι θέλω!! Αυτό είναι το μόνιμο πρόβλημα μου!

lakis είπε...

Το σεντούκι με τις αναμνήσεις είναι το βιος μας όλο. Και κάθε στιγμή που περνά το γεμίζουμε λίγο ακόμη. Είναι πολύ πολύτιμο

aggelika είπε...

λάκη,
το αισθάνομαι και εγώ αυτό, αλλά δυστυχώς όχι για όλα τα πράγματα που έχω στο σεντούκι μου...
καλό σου βράδυ..