Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Τελευταίο ποτό με τον διάβολο....



Σου στέλνω αυτό το γράμμα βγαλμένο
Απ΄τα πιο σκοτεινά υλικά του θανάτου της ψυχής μου.
Το σώμα μου, ένα κοχύλι που κάποτε μέσα του πλάγιαζες
Αργεί τώρα, κάτω από βρώμικα σεντόνια
Αποζητώντας τα μέλη του στ΄απομεινάρια μιας θυσίας.
Οι μέρες εδώ κυλούν σαν μικρά πεπρωμένα του τίποτα
Που κατεργάζονται την εκμηδένιση μου
Θρυμματίζουν όλα μου τα άστρα
Και μ' αποδίδουν ξανά στο κενό διάστημα
Στα ερωτηματικά και τους τρόμους
Στα γράφω όλα αυτά , αυτή τη νύχτα
Καθώς πίνω το τελευταίο μου ποτό με το Διάβολο
Και φυσάει μι' αργόσυρτη βροχή
Φορτωμένη μ΄αναμνήσεις κι αποχαιρετισμούς
Και την ανία της ζωής... χωρίς εσένα

Τώρα ξέρεις γιατί δεν απαντώ
Ξέρεις το τίμημα που πληρώνω

Διάφανα Κρίνα

7 βρηκαν το κλειδι:

dazed n' confused είπε...

Υπεροχο ... !!!

Και το τραγουδι ...
Και το νεο look ...
Ολα !!!

Φιλια !!!
Πολλα πολλα !!!

raslowbap είπε...

Το νέο look πάει και με το τραγούδι ...Αν και εμένα μου αρέσει το μαύρο . Καληνύχτα

If...ιγένεια είπε...

Αουτς..

Ονειροφερμένος είπε...

Ένα ποτηράκι θα το πινα κι εγώ..
Όμορφη η αλλαγή στο blog. Ελπίζω ανάλογη να 'ναι και στην καρδούλα σου..

zekia είπε...

πνίγηκα την πρώτη φορά που άκουσα συτό το τραγούδι... και μαύρισε όλο το μπογκ σου βλέπω:)
να σαι καλά που μου το θύμησες...

Regina είπε...

Bλέπω έχουμε ίδιο γούστο στα ελληνικά aggelika :)

Ανώνυμος είπε...

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ