Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

Dreaming Brazil....

Μετά από ένα από τα χειρότερα σαββατοκύριακα μου (ένα διαγώνισμα ιστορία, ένα έκθεση και στο καπάκι και ένα κρύωμα!), ετοιμάζομαι για ακόμα ένα νοητικό ταξίδι στην Βραζιλία!

Οι πιτσιρικάδες στη φώτο φαίνονται πολύ ευτυχισμένοι!
Κάτι θα ξέρουν...

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008

Run away....


Τι κάνεις όταν στην ψυχή σου νιώθεις ένα τεράστιο κενό?
Τι κάνεις όταν δεν σε εμπνέει τίποτα, παρά μόνο η "φυγή"?
Η "φυγή" από μια ζωή συμβατική, κρυμμένη πίσω από το προσωπείο της ευτυχίας.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

People are strange....


Μερικοί άνθρωποι πρέπει να έχουν τελικά πολλά κόμπλεξ!
Γιατί μόνο κομπλεξικό μπορώ να πω κάποιον που συστηματικά με τις κουβέντες και τα λόγια του προσπαθεί να καταστρέψει το όνειρο ενός άλλου.
Από πότε όμως αυτός που τολμάει και κάνει όνειρα είναι εγωιστής?
Από πότε αυτός που προσπαθεί να αλλάξει μια ζωή που δεν τον εκφράζει σκέφτεται μόνο τον εαυτό του?

Ειλικρινά είναι φορές που δεν μπορώ να καταλάβω τους άλλους...
Είναι φορές που εκπλήσσομαι από τη συμπεριφορά ακόμα και ατόμων που νομίζω ότι ξέρω. Δεν μπορώ να καταλάβω πως θέλουν να με βλέπουν! Είμαι χαρούμενη, με βρίσκουν εγωίστρια, κουραστική, ότι σκέφτομαι μόνο εμένα.. Είμαι λυπημένη, με βρίσκουν καταθλιπτική, μονότονη... Έχει αρχίσει να με κουράζει αυτή η κατάσταση. Αισθάνομαι ότι αρχίζω και χάνω την εμπιστοσύνη απέναντι και στα πιο κοντινά μου πρόσωπα.

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Ολονυχτία με Τρύπες...

Μετά από πρόσκληση του spirit σε καινούριο μπλογκοπαιχνίδι, πρέπει να γράψω 3 τραγούδια που ξεχωρίζω. Δύσκολη δουλειά... Πώς να διαλέξεις ανάμεσα σε τόσα υπέροχα τραγούδια... Γι' αυτό αποφάσισα να βάλω μόνο Τρύπες! (Δικαιολογία έψαχνα δηλαδή να ανεβάσω πάλι τραγούδια από το αγαπημένο μου συγκρότημα!) Αρχίζουμε λοιπόν...

Τραγούδι Νο 1:

"Ακούω την Αγάπη"
Ακούω... τις θάλασσες και τα ποτάμια σου
Ακούω... το γέλιο ακούω το κλάμα σου
Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω... την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα

Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου

Ακούω... τους ήλιους και τους πλανήτες σου
Ακούω... τις χαρές σου ακούω τις λύπες σου
Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου
Τους εραστές και τους τρελούς
που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω... την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα

Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη

Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου




Τραγούδι Νο 2:
"Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα..."
Σε θάβω και κλαίω κουρασμένη φωτιά
Το ξέρω πως φταίω που δεν υπάρχεις πια
Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω μπορώ να γελάω
Μπορώ να πετάω με δυο σπασμένα φτερά
Μπορώ να πετάω με δυο διαλυμένα φτερά
Να σ' αγαπάω κι ας μην υπάρχεις πια

Μπορώ να σε βλέπω
Μπορώ να σ' ακούω
Μπορώ να σ' αγγίζω
Κι ας μην υπάρχεις πια

Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου
Γίνοται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα
Στήνουν χορό μέσ' στο θεόρατο κελί μου
Μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα
ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Σε θάβω και κλαίω ξοδεμένη φωτιά
Το ξέρω πως φταίω που δεν υπάρχεις πια
Μα τώρα μπορώ να θυμάμαι μπορώ να ξεχνάω
Μπορώ να πετάω με δυο σπασμένα φτερά
Μπορώ να πετάω με δυο διαλυμένα φτερά
Να σ' αγαπάω κι ας μην υπάρχεις πια

Μπορώ να σε φτάνω
Μπορώ να σε χάνω
Μπορώ να σ' αγγίζω
Κι ας μην υπάρχεις πια


Τραγούδι Νο 3:
"Γιορτή"

Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
Κουρνιάζουν έξω απ' το κλεισμένο σου παράθυρο
Κι αν τα άφηνες θα ανοίγαν μια ρωγμή
Απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
Πάνω απ' τη στη στάχτη

Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
κι αν τα άφηνες θα καιγαν τη σιωπή
και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
Πάνω απ' τη στη στάχτη

Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Βαλε φωτιά σ' ότι σε καιει σ' ότι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Υπέροχα τραγούδια, το καθένα ξεχωριστής σημασίας για μένα. Ελπίζω να αρέσουν και σε σας...
Δίνω την πρόσκληση στους...
"dazed & confused",baby lemonade, κώστα, love & poison, apsoy και σε όποιον άλλο θέλει...
...να ανεβάσουν κι αυτοί τα τραγούδια που ξεχωρίζουν...

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008

All that I bleed...


Η μονοτονία της τωρινής μου κατάστασης με έχει κάνει να νοσταλγήσω το περασμένο καλοκαίρι. Μόνο τις όμορφες στιγμές του. Τις υπέροχες διακοπές στην Κρήτη... Τις συναυλίες (πρώτη φορά πήγα σε τόσες πολλές μέσα σε ένα καλοκαίρι!)... Τις νύχτες με τα ξαδέρφια, τις πίτσες και τις ατελείωτες μαλακίες... Ακόμα και η αφόρητη ζέστη του περσινού Ιούνη μου φαίνεται σαν δροσερό αεράκι τώρα, δεν το μπορώ πια το κρύο του χειμώνα... Σαφώς και υπήρχαν δυσάρεστες στιγμές. Τις ξέχασα όμως, μόνο τις καλές θέλω να θυμάμαι...

Θυμάμαι ήμουν στην Κρήτη όταν άκουσα τελευταία φορά αυτό το τραγούδι... Έκλεινα τα μάτια και ο αέρας μου χτυπούσε το πρόσωπο. Ένιωθα ότι ήμουν ελεύθερη, έτοιμη να πετάξω...



Someone
Got themselves a letter
In the mail the other day
It's already worn and tattered
And I guess
It gives away

All the things we keep inside
All the things that really matter
The face puts on its best disguise
And all is well
Until the heart
Betrays

She knows
As she reads the letter
That things were bound to stray
Winds blow
She pulls her coat tighter
And the letter flies away

With all the things she keeps inside
All the things that really matter
The face puts on its best disguise
And all is well
Until the heart betrays

Lord bring on the night
Wrap it all around me
Let it hold me tight
Soak up all that I bleed

And I'll fly away
Yeah I'll fly away
Yeah I'll fly away
Watch me

Lord bring on the night
Wrap it all around me
Let it hold me tight
Soak up all that I bleed

I bleed

All that I bleed, Savatage

...δεν πέταξα. Άφησα ανοιχτούς λογαριασμούς όμως με το περσινό καλοκαίρι και θα τους κλείσω σε αυτό που θα έρθει σε λίγους μήνες. Είμαι σίγουρη...

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

Αναμνήσεις γιορτών...


Καλή χρονιά εύχομαι! Για μένα το 2008 δεν υπάρχει περίπτωση να είναι χειρότερο από το 2007, οπότε μπορώ να πω ότι χαίρομαι που άλλαξε ο χρόνος. Επιστροφή στην καθημερινότητα και στην ρουτίνα από σήμερα, αν και δεν μπορώ να πω ότι τις είχα αφήσει όλες αυτές τις μέρες. Η αισιοδοξία της πρώτης μέρας του νέου έτους σταμάτησε στην δεύτερη. Από αύριο επιστροφή στην μιζέρια και στην απαισιοδοξία μου. (Δεν βρίσκω λόγο ύπαρξης για αυτό το post αλλά συνεχίζω…) Οι φετινές γιορτές τίποτα το ιδιαίτερο. Φευγαλέες στιγμές ανάμεσα σε φροντιστήρια και διαγωνίσματα, ασήμαντες, που ούτε θέλω να τις θυμάμαι αλλά ούτε θα χρειαστεί και κόπος να τις ξεχάσω! Τόσο χάλια πέρασα!

Αλλά ως εδώ.. ας μην σας μαυρίσω τις τελευταίες γιορτινές μέρες. Σας υπόσχομαι όμως το πιο απαισιόδοξο post μου μέχρι το σ.κ.! Για να μην ξεχνάμε και τις παλιές καλές μας συνήθειες.. Καλά να περνάτε!