Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Το τίμημα της διαφορετικότητας...


Εγώ είμαι το μοναδικό κόκκινο λουλούδι σε ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινα. Το βλέμμα σου πέφτει πρώτα πάνω σε μένα, γιατί διαφέρω από τα άλλα. Γρήγορα όμως απομακρύνεται. Προτιμά τα άλλα, τα κίτρινα, τα ίδια, τα πολλά. Αυτό είναι και το τίμημα της διαφορετικότητας. Η μοναξιά. Η αφόρητη μοναξιά σε ένα λιβάδι κατάμεστο από λουλούδια!

Το έχω πάθει πολλές φορές αυτό στη ζωή μου. "Σε πρόσεξα γιατί είσαι διαφορετική, παράξενη." Και μετά... αδιαφορία. Γιατί οι άνθρωποι να μην θέλουν το διαφορετικό; Γιατί οι άνθρωποι να φοβούνται το διαφορετικό; Γιατί να πρέπει να ισοπεδώσεις την εικόνα που κρίνεις εσύ ότι ταιριάζει στον εαυτό σου για να σε προσέξουν οι άλλοι; Κι αν δεν συμβιβαστείς κι επιμείνεις στην διαφορετικότητα; Η μοναξιά είναι ο μόνιμος σύντροφός σου...
Χαιρετάς γνωστούς στον δρόμο κι αυτοί δεν καταδέχονται να πουν ούτε ένα γεια, μόνο και μόνο επειδή δεν σου έδωσαν ποτέ ιδιαίτερη σημασία, επειδή τους χαλάς την εικόνα του μαζοποιημένου. Κοινοί γνωστοί που χαιρετούν τον διπλανό σου, που εσένα όμως σε γράφουν, γιατί δεν είσαι ίδιος με αυτούς...

Και ρωτώ... Τι είναι καλύτερο (ή μάλλον λιγότερο ψυχοφθόρο), η μοναξιά που αισθάνεσαι όταν διαφέρεις ή ο βιασμός της ψυχής όταν αναγκάζεις τον εαυτό σου να αλλάξει για να είσαι αποδεκτός; Κι αν στη δεύτερη περίπτωση καταλήξεις και πάλι μόνος;

Τελικά, η μοναξιά μένει πάντα...

34 βρηκαν το κλειδι:

oneiroparmenh είπε...

Έχοντας περάσει κι εγώ παρόμοιες καταστάσεις,έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως είναι λιγότερο ψυχοφθόρο να εξοικειωθείς με την διαφορετικότητα,παρά να ακολουθήσεις την μαζοποίηση...
Είναι και θέμα εγωισμού αλλωστε κατά την γνώμη μου,θέμα ισχυρης θέλησης και προσωπικότητας.
Συμφωνώ είναι δύσκολο,αλλά η ζωή μας πρέπει να κατευθύνεται από τις επιθυμίες μας αλλιώς δεν ειναι δική μας.
Βέβαια εγώ δεν συμφωνώ πως η διαφορετικότητα οδηγεί πάντα στην μοναξιά...Μην ξεχνάς πως δεν είσαι η μόνη "διαφορετική",υπάρχουν κι άλλοι που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση κι αναζητούν κι εκείνοι κάτι διαφορετικό διότι έχουν βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια...
Θυμάμαι ένα στίχο από διάφανα κρίνα που λέει:"Μόνοι με τους μόνους,μοιράζοντας τους πόνους"
Σίγουρα δεν είναι ότι πιο αισιόδοξο μπορείς να ακούσεις αλλά νομίζω ότι δείχνει ακριβως αυτό που θέλω να σου πω..
Καλησπέρα aggelika...

2Σx2 είπε...

Στην πρώτη περίπτωση την διαλέγεις, στη δεύτερη σε διαλέγει και σε ξεσκίζει.
Και πάντα υπάρχει ένα μικρό ενδέχομενο να βρεις κι άλλους που διαφέρουν το ίδιο...

Tradescadia είπε...

Το δύσκολο είναι να αποδεχτείς τη διαφορετικότητά σου και να την υπερασπιστείς με κάθε τίμημα. Έχω καταλήξει στο ότι όποιος επιλέγει να είναι αυθεντικός και αληθινός σήμερα, είναι μόνος. Και ξέρεις τι; Αν ρίξεις μια ματιά προσεκτική γύρω σου, θα δεις κάμποσα τέτοια alien σαν εσένα που κι αυτά τη διαφορετικότητά τους έχουν επιλέξει να πληρώνουν. Πονάει μερικές φορές, αλλά πίστεψέ με, είναι πιο αληθινή έτσι η ζωή!

raslowbap είπε...

Εγω θα προτιμούσα την μοναξιά αφού έτσι θα κρατιόταν και η διαφορετικότητα.

dazed n' confused είπε...

Η συνειδητοποιηση και αποδοχη της διαφορετικοτητας, ειναι σαφως η πιο "ευκολη" λυση.
Ευκολα συνηθιζεις την αισθηση οτι χρειαζεσαι λεξικο, για να συνεννοηθεις με ολους...
Και σε τοσο κοσμο, πανω στον πλανητη, ειναι σιγουρο οτι θα βρεθει καποιος που θα μιλατε την ιδια γλωσσα...

Μμμακια !!!

aggelika είπε...

-oneiroparmenh, με την διαφορετικότητα ήμουν πάντα εξοικειωμένη, την δεχόμουν σαν κομμάτι του εαυτού μου. Με την μοναξιά δεν μπορώ να παλέψω, με νικάει σε κάθε μάχη..
το ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην κατάσταση μου. και είναι κάπως παρήγορο να ξέρω πως και άλλοι έχουν ίδιες αναζητήσεις με μένα.
Μου αρέσει που έχεις για κάθε περίσταση και ένα τραγούδι!!
καλό σου βράδυ..

-2σχ2, είναι μονόδρομος δηλαδή.. παντού η μοναξιά. Ευτυχώς ακόμα ανήκω στην πρώτη κατηγορία, για πόσο όμως?

-tradescadia, το ξέρω ότι υπάρχουν πολλά "ούφα" εκεί έξω! Μόνοι τους πεθαίνουν, με παρέα είναι αλλιώς.. Εγώ όμως γιατί να μην μπορώ να βρω έναν άνθρωπο να ταιριάξω? Ούτε ένα ούφο δεν φτιάχτηκε για μένα?

-raslowbap, και εγώ εκεί με βλέπω.. μονάχη για πάντα

-"dazed & confused", λες να βάλω καμιά αγγελία? "Ζητείται χαμένος για να δολοφονήσει την μοναξιά μου"! Και αν αυτός που μιλάει την ίδια γλώσσα με μένα είναι στην άλλη άκρη του κόσμου και δεν τον βρω ποτέ??

Zissis είπε...

Κόκκινα κ κίτρινα χρώματα.
Σημειολογικά: κόκκινο είναι το πάθος, κίτρινο το μιαρό.
Οπότε...κόκκινο. Σαν αίμα. Ακόμα και μόνος...

If...ιγένεια είπε...

Προτιμώ την μοναξιά..

just..living!!! είπε...

Είναι τόσο δύσκολο όταν "ξεχωρίζεις" μα ταυτόχρονα και τόσο όμορφο.. :-)

oneirosineparmenh είπε...

μην βλέπεις τον εαυτό σου διαφορετικό από τους άλλους, αλλά εκείνους διαφορετικούς από σένα...όλα είναι θέμα σκοπιάς...οι στιγμές μοναξιάς όμως είναι πολύτιμες γιατί μπορείς να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου!χωρίς περιορισμόυς και απαιτήσεις που μοιραία φέρνει κάθε ανθρώπινη σχέση...δεν είσαι διαφορετική ούτε μόνη...κοίτα πόσοι σε διαβάζουμε!

kos7 είπε...

πιο καλή η μοναξιά..........

Haris είπε...

"Αν κάποτε βρεθείς μόνος, θυμήσου πως και το φεγγάρι είναι μόνο του, κι όμως λάμπει..." Tolkin.

Αυτό με σκεπάζει εμένα.

Baby Lemonade είπε...

Το βλέμμα μας θα παραμείνει στο κόκκινο λουλούδι, αρκεί το χρώμα του να μη σβήσει. Αρκεί να ζωντανέψει και να λάμψει.

Μη θυσιάσεις ποτέ την ψυχή σου στο βωμό της μαζοποίησης για να γίνεις αποδεκτή. Κι ας είσαι μονάχη, το θέμα είναι να μη χάσεις τον εαυτό σου.

aggelika είπε...

-egggod, ωραία η προσέγγιση σου στο θέμα!

-if, συμφωνούμε, καληνύχτα..

-just..living!, σίγουρα όμορφο, να μην είχε και την μοναξιά ζευγαράκι θα ταν ακόμα καλύτερα.. φιλάκια..

-oneirosineparmenh, καλά τα λες, στην κανονική μου ζωή τα πράγματα είναι πολύ πιο διαφορετικά όμως. Εδώ νιώθω απολύτως ελεύθερη να πω αυτά που αισθάνομαι, όποιος δεν με γουστάρει απλά δεν με διαβάζει! Στην πραγματική ζωή όμως η "σύγκρουση" με τους άλλους είναι πιο σφοδρή..

-kos7, καλή είναι, αλλά να εναλλάσσεται και με στιγμές συντροφικότητας που και που!

-hari, ωραίο αυτό!! Και μένα μου αρέσει ο Τόλκιν! Αν το καλοσκεφτείς όμως το φεγγάρι δεν είναι μόνο.. Έχει τόσους ανθρώπους να του μιλάνε!

-baby lemonade, προσπαθώ! Μέχρι τώρα τα έχω καταφέρει και πιστεύω πως τα καταφέρνω μέρα με την μέρα πιο πολύ. Όσο μεγαλώνω οι αντιστάσεις μου δυναμώνουν..

Haris είπε...

Και 'συ έχεις τόσους ανθρώπους να μιλάς, μόνο που, δεν τους βλέπεις. Ούτε το φεγγάρι τους βλέπει. Όμως είναι εκεί.
:)))
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

tha pas!!! pame kai mazi!!

aggelika είπε...

-hari, δίκιο έχεις! καλή σου μέρα!

-melina, εσύ δεν την έκανες? Πάντως σε όσους έχω πει πως έχω μανία με την Brazil θέλουν να έρθουν μαζί! Έλα και εσύ λοιπόν! No problem!

Love and Poison είπε...

Ελπίζω αυτή την αποχή μου από την μπλογκόσφαιρα και από το μπλογκ σου να μη την πήρες ως αδιαφορία, όπως λες στο θέμα...

Ναι, σε αυτό τον κόσμο γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι, και πολλές φορές ζούμε και μόνοι...

Είναι η καταραμένη αυτή ανθρώπινη ράτσα που μας κάνει κ σιχτιρίζουμε τα πάντα...

Μια αγάπη, μια δηλητήριο, μία αγάπη, μία δηλητήριο...

Φιλιά με Αγάπη & Δηλητήριο και χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω...

APSOY είπε...

Εγώ πάλι είμαι σίγουρος ότι αν διάλεγες μια πιό μεγάλη φωτογραφία, θα έβρισκες κι άλλα διασκορπισμένα κόκκινα λουλούδια...
... Ίσως είναι δυσκολότερο να το βρεις, αλλά όταν το βρίσκεις, είναι κι αυτό "διαφορετικό" απ όλα τα κοινά... τα ίδια... τα συνηθισμένα ;)

φιλάκια αγγελικούλα μου

dazed n' confused είπε...

Για δες, που την προτροπη/συμβουλη σου,προς εμενα, μπορω να στην αντιγυρισω - να την σερβιρω, εγω με τη σειρα μου, πολυ ταιριαστα, σε σενα...
Να σε προτρεψω να μετατρεψεις την μοναξια σε μοναχικοτητα και να επωφεληθεις απο τις λιγες, σιγουρα, στιγμες αυτες, για περισσοτερη εσωτερικη αναζητηση, ωστε τιποτα να μην μπορεσει να καμψει τις αντιστασεις σου.
Εξ αλλου μην ξεχνας, οτι λογω της ηλικιας σου, εχεις και ισχυρο συμμαχο στο πλευρο σου, τον χρονο...
Βεβαια βλεποντας το αστειακι σου για την αγγελια, συνειδητοποιω, ποσο αστοχη ηταν η λεξη "καποιος"... Σιγουρα "καποιοι", θα ηταν πιο καταλληλο, αφου δεν υπαρχει καμμια γλωσσα που να την μιλουν μονο δυο...
Αλλα ακομα κι ετσι να ειναι - ακομα κι αν ειναι μονο ενας, να εισαι σιγουρη πως θα βρεθειτε. Γιατι αφου θα ειναι το perfect match σου, οπως θα ψαχνεις εσυ για να τον βρεις, θα ψαχνει κι αυτος... Ασε δε που θα ονειρευεται κι αυτος την Brazil... Οποτε οταν πραγματοποιηθει το ονειρο σου και πας, θα τον βρεις εκει...
;-)

Μμμακια !!!
Πολλα πολλα πολλα !!!

P.S. 1. Προσαρμοζω λοπον, τη δικη σου συμβουλη, την φερνω στα μετρα μου, για να σε προτρεψω εγω με την σειρα μου, να μην σταματησεις να πατας κατω την πραγματικοτητα... Μην γινεις αχρωμη, αοσμη και αγευστη, για να γινεις πιο ευπεπτη !!!

P.S. 2. (Ασχετο...) Πολυ ομορφο και ολο το νεο look και το avatar...

Loth είπε...

ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΕΝΑ Σ'ΕΝΑ ΛΕΙΒΑΔΙ ΜΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕ ΕΒΛΕΠΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΑ ΧΕΣΤΗΚΑ ΓΙΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΣΤΑ ΛΕΙΒΑΔΙΑ ..ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΨΑΞΕΙ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΡΕ, ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΟΣΟ ΕΣΥ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ Η ΝΑ ΚΡΥΨΕΙΣ, ΘΑ ΣΕ ΒΡΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΨΑΧΝΕ ΑΠΛΑ ΕΨΑΧΝΕ Ε Σ Ε Ν Α ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΕΨΑΧΝΕΣ!

ΜΑΑΑΤΣ!

aggelika είπε...

-love & poison, καλώς ήρθες και πάλι! και πάνω που χα αρχίσει να πιστεύω πως το σταμάτησες οριστικά το blogging!
Και εγώ αυτό πιστεύω.. πως οι άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν μόνοι, με κάποια μικρά διαστήματα ηλιοφάνειας μέσα στη ζωή τους! δεν είναι πολύ οδυνηρό αυτό αν το σκεφτείς όμως?
Anyway, χάρηκα πολύ που επέστρεψες! Φιλάκια..

-apsoy μου, και εγώ θα το ευχόμουν να ήταν πιο μεγάλη η φωτογραφία αλλά δυστυχώς δεν είναι.. πολλά φιλάκια

-"dazed & confused", σίγουρα μου χρειάζεται περισσότερη εσωτερική αναζήτηση. Τώρα καταλαβαίνω πως δεν ξέρω πολλά για μένα, πως μέρα με τη μέρα με μαθαίνω περισσότερο και σε αυτό με έχει βοηθήσει πολύ το blog και εσείς με τις συμβουλές και τις προτροπές σας..
Τέτοια λέγε μου και βγάζω αύριο εισιτήριο για Brazil!!
Υ.Γ.1, Αφού απ ότι φαίνεται η πραγματικότητα και των δυο μας είναι για κλωτσιές, προτείνω να αρχίσουμε να πατάει ο ένας την πραγματικότητα του άλλου μπας και βγει αποτέλεσμα! Πλάκα θα χει!
Υ.Γ.2, Χαίρομαι που σου αρέσει, το αλλάζω συχνά γιατί το βαριέμαι και συχνά!!
καλή σου μέρα..

-loth, λες να υπάρχει τέτοιο άτομο στον κόσμο? Μακαρι.. καλημέρα

pittermilk είπε...

θυμήθηκα όταν είδα το post τα λόγια του παλιού μου δασκάλου:Αν βλέπετε να βαδίζετε αποκλείνοντας απο τους υπολοίπους,βαδίζετε καλά.Και νομίζω είναι σωστο.Προπάντων να τα έχεις εντάξει με τον εαυτό σου.Και είμαι σιγουρος θα νοιώθεις λιγότερο μόνη απο τους ¨κοινωνικούς΄΄που βγαίνουν σε τεράστιες παρέες των 15 ή 20 ατόμων.
τη καλησπέρα μου!

Βαγγέλης είπε...

Σκέψου ότι αυτή είναι και η αισιόδοξη εκδοχή της ιστορίας. Το βλέμμα απομακρύνεται και δεν σε ενοχλεί κανείς.
Η άλλη εκδοχή είναι : "...Το βλέμμα σου πέφτει πρώτα σ' εμένα... Στέκεσαι λίγη ώρα κοιτάζοντας με... Με πλησιάζεις... Με μια απότομη και γρήγορη κίνηση σκύβεις και με τραβάς με όλη σου την δύναμη να ξεριζωθώ...να εξαφανιστώ...να πεθάνω. Τόσο μίσος....... Είμαι μόνο ένα λουλούδι. Μόνο ομορφιά φέρνω... Γιατί τόσο μίσος; Αναρωτιέμαι και τώρα. Μετά τον θάνατο μου..."

dazed n' confused είπε...

Χα χα...
Μολις το διαβασα, λεω:
Ωραια ιδεα να βαλουμε κατω, ο ενας την πραγματικοτητα του αλλου και να της δωσουμε να καταλαβει...
Μακαρι να μπορουσαμε να το κανουμε και πραξη...
Και αμεσως συνειδητοποιησα, οτι το καναμε ηδη πραξη, με το να γραφουμε τις σκεψεις μας, ο ενας στο post του αλλου.
Δεν ξερω αν απεδωσε σε 'σενα, εμενα ομως μου'δωσε την κλωτσια που ηθελα, για να ξεκουνηθω και να ορμηξω κατα πανω της...
Δεν ξερω ποια θα'ναι η εκβαση, αλλα τουλαχιστον θα ξεκαθαρισω αν θα πετυχω η θα φαω για αλλη μια φορα τα μουτρα μου, θα μαζεψω τα κομματια μου και θα παρω φορα για την επομενη μαχη...
*********
Καλα καταπληκτικο timing εχουμε...
Εγω ημουν στο δικο σου κι εσυ στο δικο μου...
Ειχα γραψει μεχρι εδω, οταν μου'ρθε mail οτι αφησες σχολιο, στο δικο μου...
Το εκανα copy-paste στο notepad, για να διαβασω το δικο σου, και ξαναγυρισα...
Αφου διαβασα λοιπον το δικο σου, ειναι ακυρο το "δεν ξερω αν απεδωσε σε 'σενα", αλλα το αφηνω για να δεις ακριβως τι ειχα γραψει μεχρι την ωρα που εγραψες κι εσυ...

Καλο σου βραδυ, καλο μου...
Μμμμακια !!!
Πολλα πολλα πολλα !!!

aggelika είπε...

-pittermilk, αυτό ακριβώς σιχαίνομαι! Τις παρέες με καμιά εικοσαριά άτομα που οι μισοί στην ουσία δεν ξέρουν τους άλλους μισούς και νομίζουν πως επικοινωνούν κιόλας! Και νιώθουν δήθεν την φιλία με αυτόν τον τρόπο. Δεν καταλαβαίνουν όμως πως έτσι χάνουν την ουσιαστική επαφή!

-βαγγέλη, ποπο! δίκιο έχεις! αυτό δεν το είχα σκεφτεί! Μήπως είναι δηλαδή καλύτερο που με αφήνουν στη ησυχία μου? καλώς ήρθες..

-"dazed & confused", είδες που τελικά όλα τα μεγάλα πνεύματα επικοινωνούν! (και συμφωνούν!!)

helorus είπε...

Τίποτα δε μένει για πάντα, ούτε καν η μοναξιά. Κι αν είσαι αρκετά μακριά του σιχαμένου μέσου όρου τόσο το καλύτερο για σένα. Με κόστος βέβαια, αλλά σκέψου και το αντίθετο...

Chameleon_Dark είπε...

Πόσο χαίρομαι όταν με ονομάζουν "διαφορετικό"-και όχι πάντα με την "καλή" σημασία της λέξεως.Και, ναι, πόσο πληγώνει να μένεις μόνος εξαιτίας της "ιδιαιτερότητας" σου...
Κι όμως, ποτέ μου δεν "πούλησα" νορμάλ προφίλ για να γίνω αρεστός, να βρω φίλους, να βρώ ταίρι (αααχ.....)¨αντίθετα, έψαξα ακόμη πιο σκληρά να βρω κι άλλους σαν κι εμένα...κόκκινους μέσα στο απέραντο κίτρινο...και να μοιραστώ μαζί του το κόκκινο χαμόγελό μου :)

aggelika είπε...

-helorus, ακριβώς αυτό το αντίθετο σκέφτομαι και έρχομαι στα ίσα μου! Σκέφτομαι πως θα είχα χάσει πάρα πολλά αν δεν ήμουν αυτή που είμαι, χωρίς βέβαια να θέλω να επιδείξω αυταρέσκεια!

-chameleon_dark, και τους βρήκες? Ε τότε είσαι πολύ τυχερός..

Ανώνυμος είπε...

nomizw pws tah milhsw ek peiras an pw oti o viasmos ths psixis pou niwtheis otan prospatheis na gineis kati pou den eisai einai xeiroteros ........(mhn allakseis!!)kalhnuxta

Githrow Love είπε...

Σε μια τεράστια πόλη με εκατομμύρια ανθρώπους, εμείς αισθανόμαστε όλο και πιο μόνοι. Περίεργο, αληθινό. Πολλοί τοίχοι μας χωρίζουν. Πολλές οθόνες μας ενώνουν. Στον εγωιστικό μας κόσμο, κρυβόμαστε πίσω από τις τυπικές αποδεκτές νόρμες, μην τολμώντας να πούμε αυτό που θέλουμε, αλλά αυτό που "πρέπει". Υπέροχα πρέποντες μονάχοι. Κρίμα. Αν μιλούσαμε? Ολοι? Αν λέγαμε την αλήθεια μας? Μία μικρή ο καθένας? Ολοι? Ή μήπως γι' αυτό είμαστε μονάχοι? Δύσκολα.Εσύ είσαι εκεί κόκκινη και μας μιλάς Εμείς είμαστε εδώ, όπως και να μας βλέπεις, κίτρινους ή μωβ.

aggelika είπε...

-blue, τα έχουμε πει πολλές φορές εμείς αυτά! Δεν αλλάζω...όσο έχω αντιστάσεις ακόμα θα προσπαθήσω να μην αλλάξω..

-githrow love, ίσως και να φοβούνται να μιλήσουν οι πιο πολλοί. Το ξέρω ότι είσαστε εδώ και σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.. Ο ψηφιακός μου κόσμος δεν είναι καθόλου μοναχικός σε σχέση με τον πραγματικό! Σας βλέπω ότι χρώμα είναι ο καθένας!
Καλώς ήρθες..

Regina είπε...

Τι αηδιαστική που είναι η παράδοση στη μάζα. Και να γίνεις μέρος της μην αντέχοντας τη μοναξιά θα πνίγεσαι από την αηδία της στενομυαλοσύνης. Αξίζει να ψάχνεις να βρεις όμως συνταξιδιώτες απεέυθερωμένους. Και για τους άλλους δε σε νοιάζει.

aggelika είπε...

-regina, αυτούς ακριβώς ψάχνω! Ανθρώπους απελευθερωμένους χωρίς ταμπού και κολλήματα! Έλα όμως που δεν τους βρίσκω! Ξέρω, το παν είναι να μη με πάρει από κάτω και να συνεχίσω να ψάχνω!!