Τρίτη 3 Απριλίου 2007

Και μετά....

Οι λαβύρινθοι
που φτιάχνει ο χρόνος
εξαφανίζονται.
(Η ερημία
μένει μονάχα).
Η καρδιά,
κρήνη του πόθου,
εξαφανίζεται.
(Η ερημιά
μένει μονάχα).
Της αυγής η αυταπάτη
και τα φιλιά
εξαφανίζονται.
Η ερημιά
μένει μονάχα.
Μια κυματώδης
ερημιά.
Φ.Γκ.Λόρκα

7 βρηκαν το κλειδι:

Κώστας είπε...

Όμορφη εικόνα και ποίημα.

Καλώς σε βρήκα!

Ανώνυμος είπε...

Bravo κουκλάρα μου!!!!! Πολύ ωραίο!! Επιτέλους και κάτι ποιοτικό....

aggelika είπε...

Αυτό το κάτι ποιοτικό δεν το 'πιασα! Υπονοείς κάτι για το blog μου?

aggelika είπε...

H εικόνα ειναι από κάποιο τοπίο της Ιρλανδίας!

People at risk είπε...

Ωραίο ποίημα, επιτέλους αποφάσισες να ζήσεις μια ποιητική ζωή....

Kallitexnes είπε...

Λόρκα με τοπίο Ιρλανδέζικο μου βγάζει κάτι από IRA (Irish Republican Army)... Χμμμ καθόλου άσχημο...

Είναι και ένα κοντινό μου πρόσωπο στην Ιρλανδία... Τώρα μπορώ να φανταστώ πως είναι

-Βασίλης

aggelika είπε...

@kallitexnes, αρχικά δεν το είχα συνδυάσει έτσι.. Απλά είχα βρει την εικόνα, μου άρεσε και την έβαλα.. Τώρα που το σκέφτομαι πάλι δεν είναι και εντελώς άσχετα το ένα με το άλλο!